Культурный центр HayArt
ՀայԱրտ մշակութային կենտրոն
11–25 октября 2022
11-25 հոկտեմբերի 2022 թ
Месропа Маштоца пр-кт, 7a
Ереван, Армения
Пн.–Вс.: 11:00 – 19:00
Т: +374 10 539196
Մաշտոց պող. 7ա
Երևան, Հայաստան
Երկ.–Կիր. 11:00 – 19:00
Հեռ. +374 10 539-196
Участники
Մասնակիցներ
Василий Баканов, Алена Бегова, Александр Бочков, Александра Дементьева, Лука Форкуччи, Анна Франц, Александра Гаркуша, Алексей Грачев, Сергей Комаров, София Григорьева, Юлия Рибетки, Елена Губанова, Иван Говорков, Павел Игнатьев, Иван Карпов, Марин Казимир, Катран, Уильям Лейтам, Анн Мари Мэс, Олег Маленок, Донато Пикколо, Мария Тереза Сартори, Андрей Строков, Барт Вандепут, Куда бегут собаки
Վասիլի Բականով, Ալյոնա Բեգովա, Ալեքսանդր Բոչկով, Ալեքսանդրա Դեմենտիևա, Լուկա Ֆորկուչի, Աննա Ֆրանց, Ալեքսանդրա Գարկուշա, Ալեքսեյ Գրաչով, Սերգեյ Կոմարով, Սոֆյա Գրիգորևա, Յուլիա Ռիբետկի, Ելենա Գուբանովա և Իվան Գովորկով, Պավել Իգնատև , Իվան Կարպով, Մարին Կազիմիր, Կատրան, Ուիլյամ Լաթամ, Աննե Մարի Մեյս, Օլեգ Մալենոկ, Դոնատո Պիկկոլո, Մարիաթերեզա Սարտորի, Անդրև Ստրոկով, Բարթ Վանդեփութ, Որտեղ շներն են վազում
Кураторы
Համադրողներ
Елена Губанова, Анна Франц, Сергей Комаров, Наталья Колодзей
Աննա Ֆրանց, Ելենա Գուբանովա, Վիկտորյա Իլյուշկինա, Սերգեյ Կոմարով։, Նատալյա Կոլոդզեյ
Марин Казимир, 2019
Василий Баканов и Андрей Строков (Россия)
Медленное выгорание
Интермедиа инсталляция, 2020
При поддержке медиалаборатории CYLAND
Три фрукта внутри белого куба. В искусственно созданных условиях они проходят через три химических реакции — карамелизацию, реакцию Майяра и энзиматический процесс. Обычно в кулинарии это проходит за минуты. Здесь они намеренно неестественно растянуты во времени. Для этого внутри ярко освещенного термоизолированного бокса поддерживается постоянная влажность и температура в 60°С , при которой умирают бактерии, вызывающие гниение. В идеальных условиях фрукты сохраняют форму и день за днем выгорают изнутри.
Происходящее транслируется в режиме реального времени на YouTube. Изображение выглядит статичным. Ни на первый, ни на второй взгляд ничего не меняется. Медленно сгорающий натюрморт выставлен на публичное обозрение, но суть происходящего остается скрытой. Основной процесс разворачивается на молекулярном уровне. Его ощутимым проявлением становится монотонный саундтрек, исполняемый самими фруктами. Информация о внешнем виде каждого фрукта переводится в RGB параметр, который в свою очередь, конвертируется в общую звуковую дорожку.
Пойдет ли все по плану, завершится ли процесс так, как его запланировали — это открытый вопрос. Все возможное для этого сделано, остается ждать и смотреть, что будет происходить дальше.
Վասիլի Բականով և Էնդրյու Ստրոկով (Ռուսաստան)
Դանդաղ այրում. Նատյուրմորտ (բաց)
Ինստալյացիա, 2020 ( 2021թ. թողարկում)
CYLAND Media Art Lab-ի աջակցությամբ
Պատվանդանների վրա դրված երեք պտուղները տեղավորված են սպիտակ խորանարդի ներսում: Արհեստականորեն ստեղծված և կանոնավոր պահպանվող պայմաններում պտուղները անցնում են երեք քիմիական ռեակցիաների միջով՝ կարամելացում, Մեյլարդի ռեակցիա և ֆերմենտային շագանակագույնացում։ Սովորաբար, մրգերն եփելիս այս գործընթացները տեղի են ունենում րոպեների ընթացքում: Տվյալ դեպքում դրանք միտումնավոր երկարացված են ժամանակի մեջ։ Վառ լուսավորված ջերմամեկուսացված տուփի ներսում պահպանվում է մշտական խոնավություն և 60 աստիճան Ցելսիուսի ջերմաստիճան՝ այդպիսով ոչնչացնելով քայքայվող բակտերիաները: Իդեալական և անընդհատ վերահսկվող պայմաններում պտուղները պահպանում են իրենց ձևը և օրեցօր, բայց հնարավորինս դանդաղ այրվում են ներսից։
Այցելուները կարող են դիտել դանդաղ այրվող նատյուրմորտը իրական ժամանակում՝ տուփերի վրա տեղադրված տեսապանելի օգնությամբ: Բայց հիմնական գործողությունը մնում է թաքնված, և տեղի է ունենում մոլեկուլային մակարդակում։ Նրա շոշափելի դրսեւորումը միապաղաղ սաունդթրեքն է, որը ներկայացնում են հենց մրգերը։ Յուրաքանչյուր մրգի արտաքին տեսքի մասին տեղեկատվությունը վերածվում է ձայնային ալիքների: Տուփի ներսում տեղի ունեցող գործընթացները վերլուծվում և ձայնի են վերածվում անալոգային սինթեզատորի միջոցով: Ձայնի բարձրությունը և տեմբրը կախված են ջերմաստիճանից, խոնավությունից, մրգի չափից և գույնից: Պտղի այրմանը զուգընթաց, ձայնը նույնպես «այրվում է»՝ դառնալով ավելի ձանձրալի և ցածր:
Գործընթացը արհեստականորեն երկարաձգված «միջանկյալ» վիճակ է: Մետամորֆոզը չափազանց դանդաղ է ընթանում՝ անզեն աչքով տեսնելու համար: Անբնական, առավելագույն ձգձգման պատճառով բոլոր տարբերությունները անհետանում են ժամանակի անդունդում: Սակայն դեռ հարց է, արդյո՞ք գործընթացը կշարունակվի այնպես, ինչպես նախատեսված էր։ Ամեն ինչ արվել է, մեզ մնում է միայն սպասել և տեսնել, թե ինչ տեղի կունենա:
Алена Бегова (Россия)
Ничего нет плохого
Инсталляция, 2022
Ткань, микроорганизмы плесени
При поддержке медиалаборатории CYLAND
В связи со сложившейся ситуацией
Было принято решение
О закрытии инсталляции.
Эти слова запрета становятся все более распространенными в наши дни. Они не только меняют привычные маршруты, но и ущемляют наши права. У нас возникает ощущение, что решение за нас уже принято. Бесконечное «Нельзя!» ставит нас в ситуацию отсутствия выбора. Ткань с «металлическими» складками не допускает дальнейшего осмотра. Ее привлекательный перламутровый вид мешает нам сразу заметить уголок, который начинает плесневеть. Это естественный процесс распада любой ложно построенной системы, который невозможно скрыть.
Ալյոնա Բեգովա (Ռուսաստան)
Ոչինչ սխալ չէ
Ինստալյացիա, 2022թ.
գործվածք, բորբոսի միկրոօրգանիզմներ
CYLAND Media Art Lab-ի աջակցությամբ
Ստեղծված իրավիճակից ելնելով
Որոշում է կայացվել
Փակել ինստալյացիան:
Վերջերս ավելի հաճախ ենք լսում նման արգելող խոսքեր։ Նրանք ոչ միայն փոխում են ծանոթ երթուղիները, այլև ոտնահարում են մեր իրավունքները: Մենք զգում ենք, որ որոշումն արդեն կայացված է մեզ համար։ Անվերջ «Դու չպետք է»-ն մեզ դնում է ընտրության բացակայության իրավիճակի մեջ: «Մետաղական» ծալքերով գործվածքը հետագա վերանայման հնարավորություն չի թողնում: Մարգարտյա ծիածանափայլի արտաքին գրավչության պատճառով մենք չենք կարող անմիջապես նկատել ծածկույթի մի անկյուն, որն արդեն բորբոսնում է: Սա ցանկացած կեղծ կառուցված համակարգի բնական քայքայման գործընթաց է, որն անհնար է թաքցնել:
Александра Дементьева (Бельгия)
Спящий
Интерактивная звуковая инсталляция, 2015 – по настоящее время
Гобелен, AR, Artivive
Серия гобеленов образует инсталляцию, которая представляет собой последовательность кадров из фильма Вуди Аллена "Спящий". Фильм был случайно «отредактирован» сломавшимся компьютером художника и преобразился до неузнаваемости. При этом порядок повествования остался неизменным. Гобелены пересказывают сюжет “Спящего”, но по-своему — одни части утеряны, а другие остались. Размер каждого гобелена 58х77 см, что соответствует популярному кино-телевизионному формату ХХ века (4х3). Художник использует старинную изобразительную технику: искусство ткачества. Даже если современные цифровые медиа будут уничтожены, эта техника сохранится.
Направив планшет или смартфон с приложением AR на полотно, посетители смогут увидеть его глазами потомков людей — космических путешественников, которые нашли гобелены 2000 лет спустя. Их вывод состоит в том, что гобелен — это способ архивации видео ХХ-ХХI вв., а «Спящий» — научно-фантастический фильм об антиутопическом мире.
Ալեքսանդրա Դեմենտիևա (Բելգիա)
Քնածը
Ինտերակտիվ ձայնային ինստալյացիա, 2015-ից մինչև ներկայիս ժամանակ
Գոբելեն, AR, Artivive
Գոբելենների շարքը միասին կազմում է մի ինստալացիա, որը ներկայացնում է Վուդի Ալենի «Քնածը» ֆիլմի կադրերի հաջորդականությունը: Ֆիլմը մասերի է բաժանվել, ապա «մոնտաժվել» պատահականության սկզբունքով արվեստագետի խափանված համակարգչի կողմից՝ դառնալով ամբողջովին փոխակերպված և գործնականում անճանաչելի: Պատմվածքի զարգացման կարգը խստորեն պահպանվել է. անշարժ պատկերները դասավորված են նույն հաջորդականությամբ, ինչպես դրանք հայտնվում են ֆիլմում։ Գոբելենները փոխանցում են ֆիլմի սյուժեն, սակայն յուրովի, որտեղ որոշ հատվածներ անհետացել են, իսկ մյուսները մնացել: Յուրաքանչյուր գոբելենի չափը 58x77 սմ է, որը համապատասխանում է 20-րդ դարի հեռուստատեսային և կինոյի ձևաչափին (4x3): Նկարիչը օգտագործում է հին վիզուալ տեխնիկա՝ ջուլհակի արվեստը։ Նույնիսկ եթե ժամանակակից թվային լրատվամիջոցները ոչնչացվեին, այս տեխնիկան կպահպանվի:
AR հավելվածով պլանշետը գոբելենի վրա ուղղելով՝ այցելուները կարող են դիտել տեսանյութ, որը բացատրություն է տալիս յուրաքանչյուր գոբելենի մասին: Տեսանյութը պատրաստված է մարդկության ապագա սերունդների/տիեզերական ճանապարհորդների տեսանկյունից, ովքեր գոբելենները գտել են 2000 տարի անց։ Նրանց եզրակացությունն այն է, որ գոբելենը միջոց է արխիվացնելու 20-21-րդ դարերի ֆիլմերն ու տեսանյութերը։ Ֆիլմը, որը նրանք գտնում են, «Քնած»-ն է, գիտաֆանտաստիկ ֆիլմ՝ դիստոպիկ աշխարհի մասին:
Александра Дементьева (Бельгия)
Память зеркала
Интерактивная видеоинсталляция, 2003
Программирование — Siegfried Canto
Экран делит темную, пустую и тихую комнату пополам. Проецируемые на него изображения имитируют зеркало. При первом же приближении посетители видят свое верное отражение. В центре комнаты есть интерактивный ковер. Когда вы наступаете на него, на компьютер отправляется сигнал для съемки посетителя в течение 30 секунд. По истечении этого периода вместо собственного отражения вы начинаете видеть собственное изображение в окружении предыдущих посетителей. Иногда вы оказываетесь свидетелем разговора или ссоры. Иногда вы слышите шепот.
Инсталляция считывает присутствие посетителя на интерактивном ковре, наслаивая друг на друга различные изображения, сцены и звуки, генерируемые случайным образом. Поведение человека на выставке развивается в течение показа, видоизменяясь в соответствии с базой данных всех посетителей.
Ալեքսանդրա Դեմենտիևա (Բելգիա)
Հայելու հիշողությունը
Ինտերակտիվ վիդեո ինստալյացիա, 2003թ.
Siegfried Canto ծրագրավորում
Էկրանը կիսում է մութ, դատարկ ու լուռ սենյակը: Դրա վրա երևացող պատկերները նմանակում են հայելուն: Սկզբում այցելուները տեսնում են իրենց իսկ արտացոլանքը: Սենյակի մեջտեղում տեղադրված է ինտերակտիվ գորգ։ Երբ որևէ մեկը ոտք է դնում դրա վրա, ազդանշան է ուղարկվում համակարգիչ՝ այցելուին 30 վայրկյան գրանցելու համար: Գրանցման ավարտին, սեփական արտացոլման փոխարեն, այցելուն սկսում է տեսնել սեփական պատկերը՝ շրջապատված նախորդ այցելուներով: Երբեմն կարելի է ականատեսը դառնալ նախորդ այցելուների զրույցի կամ վեճի, երբեմն լսել նրանց շշուկները:
Այս ինստալացիան արձագանքում է այցելուի ներկայությանը ինտերակտիվ գորգի վրա՝ իրար վրա դնելով պատահականորեն առաջացած տարբեր պատկերներ, տեսարաններ և ձայներ: Նախագծի վարքագիծը զարգանում է ցուցադրության ընթացքում՝ փոփոխվելով բոլոր այցելուների տվյալների բազայի համաձայն:
Лука Форкуччи (Италия–Швейцария)
Самый большой пузырь
Сайт-специфический звуковой перформанс и инсталляция, 2022
Пузыри, метафоры, поэзия.
Армения производила вино в течение долгого времени и, возможно, является страной, где около 6000 лет назад зародилось само виноделие. В этом проекте художник работает со временем и полевыми записями, которые документируют процесс производства вина, мельчайшие звуковые элементы брожения (микро) и акустические эффекты пространств виноделия (макро). Центральная идея заключается в исследовании темпоральности в микро (внутренних) и макро (внешних) отношении, в вещности виноделия. Перформанс и инсталляция заимствуют местные техники, а также включают в себя такие объекты, как КАРАС, превращенные в громкоговорители.
Проект реализован по приглашению фестиваля “Киберфест” в сотрудничестве с местными виноделами.
Լուկա Ֆորկուչի (Իտալիա-Շվեյցարիա)
Ամենամեծ փուչիկը
Տեղհատուկ ձայնային պերֆորմանս և ինստալյացիա, 2022թ.
Փուչիկներ, փոխաբերություններ, պոեզիա:
Նախագիծն ուսումնասիրում է գինու խմորումը: Հայաստանը վաղուց է գինի արտադրում, և կարող է նույնիսկ համարվել առաջին վայրը, որտեղ դա արվել է մոտ 6000 տարի առաջ: Այս նախագծում արվեստագետը աշխատում է գինեգործության մեջ մարդու գործունեության հետ կապված ժամանակի և դաշտային ձայնագրությունների հետ, գինու խմորման ամենափոքր ձայնային տարրերով (միկրո), և գինու արտադրության ռեզոնանսային տարածքներով (մակրո): Կենտրոնական գաղափարը գինեգործության մեջ միկրո (ներքին) և մակրո (արտաքին) հարաբերությունների ժամանակավոր լինելու ուսումնասիրումն է: Աշխատանքի ներկայացումը որպես պերֆորմանս և ինստալյացիա ներառում է տեղհատուկ տեխնիկա, արհեստագործություն և այնպիսի առարկաներ, ինչպիսիք են ԿԱՐԱՍ-ը, որոնք վերածվել են բարձրախոսների:
Տեղհատուկ նախագիծը ստեղծվել է CYFEST-ի համար՝ օգտագործելով գինեգործների թանկարժեք գիտելիքները:
Анна Франц (США)
Союз художников
Из серии «Дело случая»
Медиа инсталляция, 2019
В сотрудничестве с медиалабораторией CYLAND
«Союз художников» — это размышление о законе больших чисел. Применим ли он в визуальном искусстве — к цветам в живописи, линиям в графике, формам в скульптуре и полноте образа в инсталляции? Закон больших чисел — принцип, описывающий результат выполнения одного и того же эксперимента много раз. Согласно этому закону, совместное действие большого числа случайных факторов приводит к результату, почти не зависящему от случая. Например, в XVI веке длина английского фута по указу короля была определена как среднее арифметическое длины ступни первых 16 человек, выходящих из церкви от заутрени в воскресенье. И хотя закон больших чисел тогда еще не был сформулирован, именно он служит обоснованием использованного при определении длины фута принципа среднего арифметического.
Աննա Ֆրանց (ԱՄՆ)
Նկարիչների միություն. Նատյուրմորտ
«Պատահականություն» շարքից
Մեդիա ինստալյացիա, 2019 թ
CYLAND մեդիա արտ լաբի հետ համագործակցությամբ
«Նկարիչների միություն. Նատյուրմորտ» աշխատանքը անդրադառնում է մեծ թվերի օրենքին: Արդյո՞ք այն կիրառելի է վիզուալ արվեստում՝ գեղանկարչության գույներում, գրաֆիկայի գծերում, քանդակի ձևերում և ինստալյացիաներում՝ պատկերի ամբողջականության համար: Մեծ թվերի օրենքը սկզբունք է, որը նկարագրում է միևնույն փորձի բազմակի ավարտները։ Համաձայն այս օրենքի՝ մեծ թվով պատահական գործոնների համատեղ գործողությունը հանգեցնում է պատահականությունից գրեթե անկախ արդյունքի։ Օրինակ, XVI դարում թագավորի հրամանով անգլիական ոտքի երկարությունը (foot) սահմանվել է ըստ կիրակնօրյա պատարագից դուրս եկող առաջին տասնվեց մարդկանց ոտքերի միջին թվաբանականի: Թեև մեծ թվերի օրենքը այդ ժամանակ դեռ սահմանված չէր, այնուամենայնիվ այն ծառայեց որպես միջին թվաբանական սկզբունքի հիմք:
Анна Франц (США)
Пуд соли
Из серии «Сила притяжения»
Инсталляция, 2019
«Чтобы узнать человека, надо с ним пуд соли съесть». (Народная мудрость)
Աննա Ֆրանց (ԱՄՆ)
Մի փութ աղ
«Ձգողականություն» շարքից
Ինստալյացիա, 2019
Հետևյալ ասացվածքից. "Чтобы узнать человека, надо с ним пуд соли съесть" («Մարդուն ճանաչելու համար նրա հետ մի փութ աղ պիտի ուտես»:
Александра Гаркуша (Россия)
Драматизация как ферментация
Живопись, панно (акрил, силиконовая прозрачная клеенка), видео, текст, 2022
При поддержке CYLAND Media Art Lab
В своём проекте я провожу аналогию между процессами драматизации и ферментации. Если рассматривать ферментацию в кулинарно-бытовом смысле, можно сказать, что это контролируемый процесс порчи продукта с целью получения более выраженных вкусовых свойств. Мне кажется, что драма в чувственно-бытовом смысле выполняет очень схожие функции и использует примерно те же методы. Я сопоставляю драматизацию и ферментацию по четырем пунктам: предпосылки, механизм действия, необходимые условия и итоги.
Проект состоит из 4-х панно на прозрачной пленке и видео, посвященного одному из условий, способствующих ферментации — давлению. В нем я сравниваю свойственное драматизации “контролируемое” давление, связанное с личными переживаниями, и неподконтрольное внешнее давление, связанное с глобальными проблемами.
— Александра Гаркуша
Ալեքսանդրա Գարկուշա (Ռուսաստան)
Դրամատիզացումը որպես խմորում
Պանելային նկար (ակրիլ, սիլիկոնային թափանցիկ թաղանթ), վիդեո, տեքստ, 2022թ.
Արվեստագետը զուգորդումներ է փնտրում դրամատիզացման և խմորման գործընթացների միջև։ Եթե խմորումը դիտարկենք խոհարարական-առօրյա իմաստով, ապա կարող ենք ասել, որ դա արտադրանքի փչացման վերահսկվող գործընթաց է՝ ավելի ընդգծված համային հատկություններ ստանալու համար: Դրաման զգայական-կենցաղային իմաստով մոտավորապես նույն մեթոդներն է օգտագործում։ Ալեքսանդրա Գարկուշան զուգադրում է դրամատիզացումն ու խմորումը չորս կետերի վրա՝ նախադրյալներ, գործողության մեխանիզմ, անհրաժեշտ պայմաններ և վերջնական արդյունքներ:
Նախագիծը բաղկացած է թափանցիկ թաղանթի վրա արված չորս պանելային նկարներից և խմորմանը նպաստող պայմաններից մեկի՝ ճնշման թեմայով վիդեոյից: Դրանում արվեստագետը համեմատում է անձնական հույզերի հետ կապված դրամատիզացմանը բնորոշ «վերահսկվող» ճնշումը և գլոբալ խնդիրների հետ կապված արտաքին ճնշումը, որն անվերահսկելի է։
Алексей Грачев (Россия–Армения), Андрей Строков (Россия), Александр Бочков (Армения)
Сонм
Сайт-специфическая мультиканальная звуковая инсталляция, 2021
При поддержке медиалаборатории CYLAND
В данной работе авторы изучают акустические свойства пространства. Помещая различные источники звука внутрь бетонных полусфер, художники исследуют параметры его распространения и фокусировки. В перформансе задействованы полимерные аккумуляторы, портативные колонки, контроллеры с низким потреблением тока, 3D-печать, генеративное проектирование, которые тонко реагируют на акустические особенности здания, снижая антропоморфный след в минималистично-функциональном арт-пространстве.
Ալեքսեյ Գրաչով (Ռուսաստան-Հայաստան), Անդրև Ստրոկով (Ռուսաստան), Ալեքսանդր Բոչկով (Հայաստան)
Բազմություն
Տեղհատուկ բազմաալիքային ձայնային ինստալյացիա, 2021թ.
Աջակցությամբ CYLAND Media Art Lab-ի
Այս աշխատանքում հեղինակները ուսումնասիրում են տարածության ակուստիկ հատկությունները։ Ձայնի տարբեր աղբյուրներ տեղադրելով բետոնե բալոնների ներսում՝ արվեստագետները ուսումնասիրում են ձայնի բաշխման և կենտրոնացման պարամետրերը։ Պերֆորմանսի մեջ օգտագործվում են պոլիմերային մարտկոցներ, շարժական բարձրախոսներ, ցածր էներգիայի սպառմամբ կառավարման բլոկներ, 3D տպիչ, թմբուկներ, ծնծղաներ և գեներատիվ պիքսելային գրաֆիկա, որոնք զգայուն կերպով արձագանքում են շենքի ակուստիկ առանձնահատկություններին՝ նվազեցնելով մարդու հետքը մինիմալիստական-ֆունկցիոնալ արվեստի տարածքում:
Алексей Грачев, Сергей Комаров (Россия)
Квант
Аудиоинсталляция, 2017
При поддержке медиалаборатории CYLAND
Одно из направлений сотрудничества Алексея Грачева и Сергея Комарова — исследование шумов живой и неживой природы. В этой работе художники проводят анализ пространства-времени. Используя научные инструменты, они фиксируют на магнитную ленту звук пересыпающегося в часах песка. Далее этот звук анализируется при помощи воспроизводяще-счетной системы с точностью до крупинки, пересчитываются «кванты» времени. Работа стереофоническая: звук отображает время и, по сути, им является, убывая в одном канале головных телефонов и прибывая в противоположном, протекая сквозь пространство-слушателя. Эта инсталляция — одновременно озвучивание времени и попытка его проквантовать, пересчитать.
Ալեքսեյ Գրաչյով, Սերգեյ Կոմարով (Ռուսաստան - Հայաստան)
Քվանտում
Ձայնային ինստալյացիա, 2017թ.
Աջակցությամբ CYLAND Media Art Lab-ի
Ալեքսեյ Գրաչովի և Սերգեյ Կոմարովի համագործակցության ուղղություններից մեկը կենդանի և անկենդան աղմուկների ուսումնասիրությունն է։ Այս աշխատանքում արվեստագետները կատարում են ժամանակ-տարածություն ֆենոմենի վերլուծություն։ Օգտագործելով գիտական գործիքներ՝ նրանք մագնիսական ժապավենի վրա գրանցում են ավազի աղմուկը, որը հոսում է ավազի ժամացույցի միջով։ Այնուհետև այս ձայնը վերլուծվում է վերականգնող-հաշվողական համակարգի միջոցով, որ ճշգրիտ է մինչև մեկ ավազահատիկի չափի ճշտությամբ, և, այսպիսով, վերահաշվարկվում է ժամանակի «քվանտան»: Ստեղծագործությունը ստերեոֆոնիկ է. ձայնն արտացոլում է ժամանակը և, ըստ էության, այն անցնում է մեկ ականջակալից մյուսը՝ անցնելով ունկնդրի միջով: Այս ինստալյացիան միաժամանակ ժամանակի վոկալիզացիա է և այն քանակականացնելու և վերահաշվարկելու փորձ:
Софья Григорьева, Юлия Рибетки (Россия)
Dependent
Медиаинсталляция, 2022
При поддержке медиалаборатории CYLAND
Люди, живущие в социуме, активно влияют друг на друга. Слова, поступки, комментарии и оценки окружающих влияют на каждого из нас. Даже молчаливое присутствие. Мы бесконечно меняемся под воздействием других людей, то быстрее, то медленнее. Общество ферментирует нас непрерывно. "Dependent", существо, которое мы создаем, — доведенное до абсурда состояние зависимости от окружающих. С каждым проходящим мимо человеком оно развивается и трансформируется. Увеличивается в размере. Разворачивается в другую сторону. Выращивает новые части. Мы смотрим на него, а оно смотрит на нас в ответ еще большим количеством глаз. Проходя мимо мы не знаем, как повлияем на него, какие изменения спровоцируем, но они непременно произойдут.
Սոֆյա Գրիգորևա, Յուլիա Ռիբետկի (Ռուսաստան)
Կախյալ
Մեդիա ինստալյացիա, 2022թ.
Մարդիկ, ովքեր ապրում են համայնքում, ակտիվորեն ազդում են միմյանց վրա: Մեզ շրջապատող մարդկանց խոսքերը, գործողությունները, մեկնաբանությունները և գնահատականները ազդում են մեզանից յուրաքանչյուրի վրա, նույնիսկ եթե դա պարզապես լուռ ներկայություն է: Մենք անվերջ փոխվում ենք այլ մարդկանց ազդեցության տակ, երբեմն ավելի արագ, երբեմն ավելի դանդաղ: Հասարակությունն անդադար խմորում է մեզ։ «Կախյալ»-ը, մի սուբյեկտ է, որին մենք ստեղծում ենք՝ շրջապատից մեր կախվածության անհեթեթ վիճակի արդյունքում։ Այն զարգանում և փոխակերպվում է յուրաքանչյուր մարդու հետ: Այն մեծանում է չափերով, դառնում է իր հակապատկերը, նոր մասեր է ձեռք բերում: Մենք նայում ենք նրան, իսկ նա էլ՝ մեզ, ավելի մեծ աչքերով: Անցնելով նրա կողքով, մենք չգիտենք, թե ինչպիսի փոփոխություններ ենք հրահրելու, բայց դրանք անպայման տեղի կունենան։
Елена Губанова и Иван Говорков (Россия)
Даная
Свето-кинетическая мультимедийная инсталляция, 2014
«Свет оказывает физическое давление на объекты на своем пути — явление, которое не может быть выведено из уравнений Максвелла, но может быть легко объяснено в корпускулярной теории, когда фотоны соударяются с преградой и передают свой импульс.
При больших масштабах световое давление может заставить астероиды вращаться быстрее, действуя на их неправильные формы, как на лопасти ветряной мельницы…» (Википедия)
Художники обращаются к мифу о дочери Акрисия и боге Зевсе как к самой прекрасной иллюстрации животворящей силы «нематериального» в искусстве. «Даная» – это мультимедийный объект-скульптура из «живых» круглых зеркал, которые вздрагивают от прикосновения светового луча к их поверхности. Общие очертания скульптуры можно соотнести с фигурой Данаи на картине Рембрандта, хранящейся в Эрмитаже. В инсталляции художники связали алгоритм движения света с алгоритмом движения взгляда зрителя по картине Рембрандта. Вздрагивание зеркала и трепещущее отражение света от его поверхности создают чувственный, эротический контекст восприятия объекта.
Ելենա Գուբանովա և Իվան Գովորկով (Ռուսաստան)
Դանաե
Մեդիա ինստալյացիա, 2014թ.
Աջակցությամբ CYLAND Media Art Lab-ի
«Լույսը ֆիզիկական ճնշում է գործադրում իր ճանապարհին գտնվող առարկաների վրա, մի երևույթ, որը կարելի է դուրս բերել Մաքսվելի հավասարումներով, բայց ավելի հեշտությամբ կարելի է բացատրել լույսի մասնիկային բնույթով»: (Վիքիպեդիա):
Արվեստագետները մոտենում են Ակրիսիուսի դստեր և Զևս աստծո առասպելին՝ որպես արվեստի «աննյութականի» կենսատու ուժի գեղեցիկ պատկերազարդում։ «Դանաե»-ն մուլտիմեդիա առարկա-քանդակ է՝ պատրաստված «կենդանի» կլոր հայելիներից, որոնք դողում են:
Ինստալացիայի մեջ արվեստագետները լույսի շարժման ալգորիթմը կապում են Ռեմբրանդտի նկարի վրայով դիտողի աչքի շարժման ալգորիթմի հետ։ Հայելու դողն ու նրա մակերեսի լույսի դողդոջուն անդրադարձը ստեղծում են առարկայի ընկալման զգայական, էրոտիկ համատեքստ: Բոլոր դարերում գիտնականներն ու արվեստագետները ձգտում էին աշխարհիկը ներկայացնել որպես առեղծվածային: Լույսի բնույթը այդպիսի առեղծվածներից մեկն է. ֆոտոնները հարվածում են և փոխանցում իրենց իմպուլսները: Մեծ մասշտաբներում, թեթև ճնշումը կարող է ստիպել աստերոիդներին ավելի արագ պտտվել՝ ազդելով նրանց անկանոն ձևերի վրա, ինչպես հողմաղացի թիթեղների վրա: Քանդակի ընդհանուր ուրվագիծը տեսանելիորեն կարող է փոխկապակցվել Էրմիտաժում Ռեմբրանդտի նկարում Դանաեի կերպարի հետ: Պատահական չէ, որ աստերոիդներից մեկը, որոնք շտապում են տիեզերք՝ կենդանի լույս փնտրելու ակնկալիքով, անվանվել է Դանաե:
Елена Губанова, Иван Говорков, Сергей Комаров (Россия)
Прекратить! Повторить! Пропустить!
Живопись, 2017
Проект на стыке нет-арта и фаунд-арта. Архив цифровых изображений был собран Сергеем Комаровым в интернете. Изначально четкие и информативные, со временем они стали размытыми. Природа явления досконально не изучена, но известно, что пользователи, которым принадлежали исходные файлы, напротив, пытались их сохранить — и, возможно, навечно. Елена Губанова и Иван Говорков перевели эти изображения в старое медиа — картины, написанные маслом на холсте, — тем самым подвергнув деструкции «цифру» как мифологизированную вечность. Их картины рассказывают о проблемах хранения цифровой информации, которая, в отличие от артефактов древности, не протянула и одного столетия.
Ելենա Գուբանովա, Իվան Գովորկով, Սերգեյ Կոմարով (Ռուսաստան)
Դադարեցրու՛: Նորի՛ց փորձիր: Անտեսի՛ր:
4 նկար, կտավ յուղաներկ, յուրաքանչյուրը 120x100 սմ, 2017թ.
Աջակցությամբ CYLAND Media Art Lab-ի
Նախագիծը գտնվում է ցանցային արվեստի և գտած իրերի արվեստի հանգույցում: Թվային պատկերների արխիվը համացանցում հավաքել է Սերգեյ Կոմարովը։ Ի սկզբանե հստակ և տեղեկատվական լինելով, դրանք ժամանակի ընթացքում դարձել են անորոշ: Երևույթի բնույթը մանրակրկիտ ուսումնասիրված չէ, բայց հայտնի է, որ օգտատերերը, որոնց պատկանում էին բնօրինակ ֆայլերը, իրականում փորձել են պահպանել դրանք, հնարավոր է, նույնիսկ անժամկետ: Ելենա Գուբանովան և Իվան Գովորկովն այս պատկերները տեղափոխել են հին մեդիա՝ նկարելով դրանք կտավի վրա յուղաներկով, և այդպիսով ոչնչացնելով «թվանիշը»՝ որպես առասպելականացված հավերժություն։ Նրանց նկարները խոսում են թվային տեղեկատվության պահպանման խնդիրների մասին, որոնք, ի տարբերություն անտիկ արտեֆակտերի, նույնիսկ մեկ դար էլ չեն ապրել։
Павел Игнатьев (Россия)
Обратный дрейф. Распаковка и поглощение
Скульптуры, 2018–2022
Название проекта отсылает к ситуационизму и текстам Ги Дебора, в первую очередь к эссе «Mode d'emploi du détournement». Со времени написания этих манифестов «дрейф» как форма художественной интервенции стал широко распространенной практикой взаимодействия авторов с окружающей действительностью.
Проект “Обратный дрейф” включает в себя копии “классических” скульптур, поверхность которых покрыта улитками. Десятки улиток также встречаются в углах пространства. Одна из точек притяжения — стеклянная витрина: внутри нее привычный экспонат отсутствует и заменяется моллюсками.
Но художественная интервенция останавливается. Завершается уходом и исчезновением. Спираль любого процесса, как спираль улитки, можно распутать и свернуть обратно. Антропное, человеческое существование исчисляется всего 20–30 веками, и это ничто по сравнению с миллионами лет, в течение которых развивалась биосфера. И практика «отклонения» (détournement) оказывается доступной не только людям, но и брюхоногим.
Պավել Իգնատև (Ռուսաստան)
Հակադարձ ընթացք: Ապափաթեթավորում և ներծծում
Քանդակներ, 2018 -2022թթ.
Նախագծի անվանումը վերաբերում է սիտուացիոնիզմին և Գի Դեբորի տեքստերին, առաջին հերթին` «Mode d'emploi du detournement» էսսեին։ Այն ժամանակներից, երբ գրվել են այս մանիֆեստները, «ընթացքը»՝ որպես գեղարվեստական միջամտության ձև, դարձել է հեղինակի համար շրջապատող իրականության հետ շփվելու ընդունված պրակտիկա:
«Հակադարձ ընթացք» նախագիծը ներառում է դասական քանդակների կրկնօրինակներ, որոնց մակերեսները ծածկված են խխունջներով: Տասնյակ խխունջներ հանդիպում են նաև տարածքի անկյուններում ու քիվերի վրա։ Գրավիչ կետերից մեկը ապակե տարան է, որի ներսում խխունջները փոխարինում են ծանոթ ցուցանմուշին:
Հետազոտողի արվեստային միջամտությունն ավարտվում է հեռացումով, անհետացումով։ Ցանկացած գործընթացի պարույրը, ինչպես խխունջի պարույրը, կարելի է քանդել և ետ գլորել: Մարդը գոյություն ունի ընդամենը 20-30 դար, և դա ոչինչ է այն միլիոնավոր տարիների համեմատ, երբ զարգացել է կենսոլորտը: Իսկ «շեղման» (détournement) պրակտիկան, պարզվում է, հասանելի է ոչ միայն մարդկանց, այլև փափկամարմինների համար։
Иван Карпов
Тонкое тело
Аудио-визуальный объект / Авторская гидропонная установка с живым
растением, 2022
Инсталляция — философское рассуждение, умозрительный эксперимент, объединяющий два измерения жизни. Хрупкая и тонкая гидропонная установка работает как часы. В ней протекает удивительный процесс трансформации неорганических соединений в более совершенную и органичную форму жизни. Ресурс и время работы лабораторного аппарата ограничены, в то время как потенциал живого существа стремится к бесконечности…
Дальнейшие рассуждения на эту тему приводят меня к мыслям о непостижимом плане, уготованном людям в рамках жизни на Земле. Подобно системе стеклянных сосудов, наши хрупкие тела являются субстратом, способным взрастить тонкое духовное тело, существующее в ином измерении. На что оно способно? Достаточно ли отведено времени? Сможет ли наше тонкое тело обрести самостоятельность? Что питает его, а что разрушает? Каким будет его дальнейшее бытие?
Իվան Կարպով (Ռուսաստան)
Նուրբ մարմին
Աուդիովիզուալ օբյեկտ / Հեղինակային հիդրոպոնիկ համակարգ՝ կենդանի բույսով, 2022թ.
Ինստալյացիան փիլիսոփայական դիսկուրս է, մտային մի փորձ, որը միացնում է կյանքի երկու չափումները: Փխրուն և նուրբ հիդրոպոնիկ համակարգը աշխատում է ժամացույցի պես: Այն ներառում է ոչ օրգանական միացությունները՝ ավելի առաջադեմ, օրգանական կյանքի ձևի վերափոխման ուշագրավ գործընթացը: Լաբորատոր սարքի աշխատանքի ռեսուրսն ու ժամանակը սահմանափակ են, մինչդեռ կենդանի արարածի ներուժը սահմաններ չունի...
Այս թեմայի վերաբերյալ հետագա մտորումները հանգեցնում են Երկրի վրա մարդկանց կյանքի համար նախատեսված անիմանալի ծրագրի մասին մտքերի: Ապակե անոթների համակարգի նման, մեր փխրուն մարմինները մի ենթաշերտ են, որ ընդունակ են զարգացնել նուրբ հոգևոր մարմին, որը գոյություն ունի այլ հարթության մեջ: Ինչի՞ է այն ընդունակ։ Բավարար ժամանակ հատկացվա՞ծ է նրան: Մեր նուրբ մարմինը կկարողանա՞ ինքնաբավության հասնել։ Ի՞նչն է նրան սնուցում և ի՞նչն է փչացնում։ Ինչպիսի՞ն կլինի նրա հետագա գոյությունը:
Марин Казимир (Бельгия)
Спутниковые тарелки: блюдо — это не еда
Инсталляция, 2008
6 (ранее 9) спутниковых антенн были созданы при поддержке La Maison des Arts de Schaerbeek (Брюссель).
Когда в ноябре 2007 года я получил приглашение от небольшой, но очень активной художественной организации «La Maison des Arts», располагавшейся в районе Схарбек в Брюсселе и возглавляемой Анн-Сесиль Марешаль, я хотел сделать две вещи. Во-первых, связать произведение (фриз с молнией) в общественном пространстве с миром искусства. Во-вторых, создать новую сайт-специфическую работу, которая показала бы Схарбек с другой стороны, но сквозь призму чего-то очень узнаваемого.
Я сделал девять Tondi, круглых панорамных изображений, которые напечатал на стекловолокне, а также смонтировал из полиэфирной смолы металлические спутниковые тарелки разных размеров, установив их на заднем дворе Maison des Arts. Эти тарелки захватили и одновременно проявили пространство вокруг себя, став свидетелями времени.
— Марин Казимир
Մարին Կազիմիր (Բելգիա)
Արբանյակային ափսե. Ափսեն կերակուր չէ
Արբանյակային ալեհավաք ափսե, համայնապատկերային լուսանկարչություն, 3D Studio Max, տպագրություն ապակեպլաստե (ֆայբերգլաս) և պոլիեսթեր խեժի վրա (արբանյակային ափսե), 2008 թ.
6 (նախկինում 9) արբանյակային ալեհավաքները ստեղծվել են La Maison des Arts de-ի աջակցությամբ։
Շերբեկ (Բրյուսել)
Երբ 2007-ի նոյեմբերին Բրյուսելի Շերբեկ կոչվող տարածքում տեղակայված «La Maison des Arts» փոքրիկ, բայց շատ ակտիվ արվեստի հաստատությունը հրավիրեց ինձ համագործակցելու, (ղեկավար Անն-Սեսիլ Մարեշալ), ես որոշեցի երկու բան անել. առաջինը՝ ստեղծել տեղհատուկ հանրային ստեղծագործություն (կայծակնային կոր), որն իրականացրեցինք խնդրահարույց սոցիալական բնակարանային տարածքում, և երկրորդը՝ ես ուզում էի ստեղծել մի աշխատանք, որը պետք է անսովոր կերպով ցույց տար Շերբեքի տարբեր կողմերը՝ օգտագործելով ծանոթ միջոցներ:
Ես պատրաստեցի ինը Տոնդո՝ ֆայբերգլասի վրա տպված շրջանաձև պանորամիկ պատկերներ, և տեղադրեցի տարբեր չափերի պոլիեսթեր խեժի մետաղական արբանյակային ալեհավաքների վրա, որոնք տեղադրեցի Maison des Arts-ի ետևի հատվածում: Նրանք ցույց էին տալիս տարածությունը՝ չֆիքսելով որևէ պատկեր հեռավոր երկրներից կամ տիեզերքից: Այսօր այդ ժամանակի ականատեսները իրենց հանգիստն են վայելում իմ բակում:
— Մարին Կազիմիր
Марин Казимир (Бельгия)
Кодак. Зеленый, как Фудзи! (Гондола)
Панорамная фотография, печать на бумаге и оргстекле, 2004
Работа под названием «Гондола» — как и название туристического кафе на холме недалеко от Крайстчерча в Новой Зеландии — о разных репрезентациях реального и разных реальностях.
В центре изображения — почти черная поверхность, окруженная зеленым обручем, круглая фотография пейзажа или панорама. Или же это световой короб, размещенный на потолке. Если приглядеться, то можно увидеть то, что каждый видит, глядя из окна – но полностью в зелени! Естественные цвета тускнеют в результате длительного воздействия постоянных УФ-лучей.
На втором, более крупном кольце, видны окна столовой, а через них — фрагменты того же пейзажа на фотографии. Это как второй круговой горизонт — но только в ярких красках.
Периферия изображения принадлежит земле, полу, в данном случае — синему ковру с его красными стульями и большому компасу, инструменту, помогающему ориентироваться. Он показывает трудность, а точнее невозможность определить себя в образе, где нет четкого представления о верхе или низе, образе без центра тяжести, без центральной перспективы, без иерархий...
Все, что находится за пределами этого тондо, выглядит как повтор, так как было сначала отсканировано, а затем отображено.
Возможно, если бы на панорамном снимке не поблекли краски, я бы никогда не сделал это фото. Мне всегда нравились такие вещи — панорама панорамы с разной степенью реальности. А тут — панорама панорамы панорамы! Но именно зеленый цвет и явная ошибка, сделали эту фотографию почти похожей на картину.
Что в итоге реально в «Гондоле»? Я бы сказал, что единственной реальностью этой работы является, в конечном счете, форма тондо: круг!
— Марин Казимир
Մարին Կազիմիր (Բելգիա)
Kodak. Ֆուջիի պես կանաչ (Գոնդոլա)
Պանորամային լուսանկարչություն, տպագրություն թղթի և պլեքսիգլասի վրա, 2004թ.
«Գոնդոլա» վերնագրված աշխատանքը՝ Նոր Զելանդիայի Քրայսթչերչին մոտ գտնվող բլրի վրա գտնվող զբոսաշրջիկների սրճարանի անվան նման, ստեղծագործություն է իրականի տարբեր ձևերի և տարբեր իրականությունների մասին:
Պատկերի կենտրոնում գրեթե սև և գրեթե կլոր մակերես է՝ շրջապատված կանաչ օղակով, ըստ երևույթին լանդշաֆտի շրջանաձև լուսանկար է, հավանաբար համայնապատկեր: Դա կարող է նաև լինել առաստաղի մեջ տեղադրված լուսատուփ: Ավելի մոտիկից նայելիս այն ցույց է տալիս, թե ինչ կարելի է տեսնել պատուհաններից ներս նայելիս, սակայն ամբողջովին կանաչ: Բնական գույները անհետանում են՝ մշտական ուլտրամանուշակագույն ճառագայթների երկար ազդեցության արդյունքում:
Երկրորդ, ավելի մեծ օղակը ցույց է տալիս սրճարանի պատուհանները, իսկ պատուհանների միջով՝ նույն լանդշաֆթի պատկերի առանձին դրվագներ: Այն կարծես երկրորդ շրջանաձև հորիզոնը լինի, այս անգամ՝ ամբողջապես գունավոր:
Պատկերի ծայրը պատկանում է գետնին, հատակին, այս դեպքում կապույտ գորգին՝ իր կարմիր աթոռներով և բավականին մեծ կողմնացույցով՝ որպես կողմնորոշման գործիք։ Վերջինս ասես ավելի լավ է ցույց տալիս դժվարությունները՝ այս պատկերում կողմնորոշվելու անհնարինությունը, որտեղ բացակայում է վերևի ու ներքևի հստակ պատկերացումը, երբ պատկերը զուրկ է ծանրության կենտրոնից, կենտրոնական պերսպեկտիվայից, հիերարխիայից…
Այս թոնդոյից դուրս ամեն ինչ կարծես կրկնություն է, քանի որ ամեն ինչ նախ սկանավորվել է, ապա ցուցադրվել:
Հնարավոր է, որ առանց համայնապատկերային լուսանկարի գույների անհետացման պատահական դեպքի, երբեք չնկարեիի այս պատկերը: Իհարկե, ինձ միշտ դուր են եկել նման իրավիճակները, համայնապատկերի համայնապատկերը՝ իրականության տարբեր աստիճաններով: Բայց, անկասկած, կանաչն էր ակնհայտ սխալը, որը ստիպեց, որ լուսանկարը գրեթե նկարի տեսք ստանար:
Ի՞նչն է, ի վերջո, իրական «Գոնդոլայում»: Ես կասեի, որ այս աշխատանքի միակ իրականությունը Տոնդոյի ձևն է՝ շրջանը։
— Մարին Կազիմիր
Катран (Великобритания)
Тысяча рукопожатий
Объекты; керамика, глазурь, 2022
Проект продолжает многолетнее исследование Сергея Катрана, в котором биоцентрическая концепция определяет этические связи и лежит в основе построения отношений внутри социума. В этом смысле мы видим ризоматичную связь между грибными и низовыми инициативами художников как сетевыми сообществами, построенными на основе тонких, сплетенных волокон повседневности. Объединяющим фактором является форма сотрудничества и взаимопомощи как общая модель существования в природном пространстве, в этой логике работают и самоорганизации, показывающие свою жизнеспособность, во многом благодаря этим качествам. Взаимодействие и цеховая поддержка друг друга проявляются уже в первичном рукопожатии при встрече…
Грибная анархия как метафора низовых художественных сообществ концентрируется при благоприятных условиях, формируя места бережного отношения ко всем формам жизни и поиска выхода из экологического и когнитивного тупика. Возможность устойчивого определения таких мест реализуется практикой фиксирования геолокации как апробированное средство идентификации в реальной среде. Определение географических данных носит утилитарный характер и становится формой феноменологического понятия «Не-места», когда анонимность и попытки вычленить общие типологические черты дополняются работой с аутентикой места и обнажением скрытых пространств.
— Катран, Наташа Тимофеева
Կատրան (Մեծ Բրիտանիա)
Հազար ձեռքսեղմումներ
Օբյեկտներ; կերամիկա, ջնարակ, 2022թ.
Նախագիծը հիմնված է Սերգեյ Կատրանի տարիների հետազոտությունների վրա: Հեղինակն ուսումնասիրել է այն ուղիները, որոնցով կենսակենտրոն հայեցակարգն ազդում է էթիկական կապերի և հատուկ հասարակական ցանցերի ստեղծման վրա: Ասել է թե՝ մենք գրանցում ենք որոշակի հարաբերակցություն արվեստային համայնքների ցանցերի առաջնային նախաձեռնությունների և միկելիայի միջև: Երկուսն էլ հիմնված են ամենօրյա գոյության բարակ, միահյուսված մանրաթելերի վրա:
Այստեղ, որպես պարտադիր սկզբունք գործում են համագործակցության և փոխօգնության տարբեր ձևերը - ալտրուիզմը, որը դիտվում է որպես կենսացենոզի անօտարելի բաղադրիչ և անարխիստական գաղափարները՝ իրենց էթիկական տարրի գոյությամբ: Սրանք են այն երկու մշտական բաղադրիչները, որոնք առկա են կենդանական համայնքների, բույսերի և սնկերի կյանքում և իրականանում են բնական միջավայրերում, ինչպես նաև մարդկային հասարակության մեջ:
Ինքնակազմակերպումը՝ որպես սկզբնական անկախ նախաձեռնություն, հաստատում է իր այլընտրանքային էթիկական պրակտիկաների և վարքագծի կենսունակությունը, որոնք արմատապես տարբերվում են կապիտալիստական հասարակությունների կողմից ընդունված պրակտիկաներից: Վերջիններս ուղղված են շահույթին և հիմնված են մանիպուլյացիայի վրա՝ ապրելաձևի ավելի բարձր չափանիշների հասնելու համար: Փոխադարձ համայնքային աջակցությունը գեղարվեստական պրակտիկայի կենսական բաղադրիչն է:
Ինքնակազմակերպվելով որպես խմբեր՝ արվեստագետները գտնում են գոյության օպտիմալ ուղիներ՝ հավասարության և փոխադարձ պատասխանատվության միաձուլմամբ: Հանդիպման ժամանակ առաջին ձեռքսեղմումը դառնում է հարազատ գեղարվեստական հոգիների հանդիպման փոխաբերություն:
Սնկային անարխիան՝ որպես ժողովրդական սիմբիոտիկ գեղարվեստական համայնքների փոխաբերություն, ստեղծում է հարգանքի կենտրոններ այն կենդանի էակների համար, որոնք հակված են էմպաթիկ վարքագծին և միջտեսակային ալտրուիզմին՝ շրջակա միջավայրի և ճանաչողական փակուղուց ելքի համատեղ որոնման մեջ:
— Կատրան, Նատաշա Տիմոֆեևա
Уилльям Лейтам (Великобритания)
Вирус фантазии (Мутатор)
Компьютерное видео в формате виртуальной реальности, 2020–2021
Проект создан Уилльямом Лейтамом в сотрудничестве со Стивеном Тоддом, VR-командой Mutator и Питером Тоддом, который отвечал за аудио. Целью разработчиков было понять, смогут ли они использовать систему Mutator/Form Grow, чтобы генерировать «вирусоподобные» мутации, применяя свой под- ход «эволюция через эстетику». Работа стала ответом на эпидемию коронавируса. Хотя болезнь и ужасна, это произведение видеоарта воспевает и имитирует сложную геометрию вирусов, таких как COVID-19. Видео вдохновлено тем, что команда почерпнула из своей научной работы по визуализации данных структурной биологии для Йоркского университета и Института молекулярной медицины Уэзеролла.
Ուիլյամ Լաթամ (Մեծ Բրիտանիա)
Ֆանտազիայի վիրուս (մուտատոր)
Համակարգչով ստեղծված VR վիդեո, 2020-2021 թթ
Նախագիծը ստեղծվել է Ուիլյամ Լաթամի կողմից՝ Սթիվեն Թոդդի և Mutator VR թիմի հետ համատեղ՝ Փիթեր Թոդի ձայնային նյութի հիման վրա։ Նպատակն էր՝ տեսնել, թե արդյոք օգտագործելով իրենց «էվոլյուցիա՝ ըստ գեղագիտության» մոտեցումը, նրանք կկարողանան օգտագործել իրենց Mutator/Form Grow գեներացման համակարգը՝ «վիրուսին նմանվող» մուտացիաներ առաջացնելու համար: Աշխատանքը պատասխան է COVID-19 համաճարակին: Չնայած այն իրողությանը, որ վիրուսները սարսափելի են, այս վիդեո-արթը նշում և ծաղրում է դրանց բարդ երկրաչափությունը: Տեսանյութն ոգեշնչված է այն ամենից, ինչ թիմը սովորել է Յորքի համալսարանում և Weatherall ինստիտուտում սեփական գիտական աշխատանքից, երբ վիզուալիզացնում էին կառուցվածքային կենսաբանության տվյալները:
Анн Мари Мэс (Бельгия)
Sensorial Skins
Органический текстиль, 2017–2022
Table with Skins, 2017–2022 гг.
«Table with Skins» представляет собой коллаж из выращенной бактериями искусственной кожи различных размеров и толщины. Структуры вариативны. Представленная микробная кожа создается при участии Acetobacter xylinum в сочетании с дрожжевыми клетками. Они действуют как асимбиотический организм. Все шкуры окрашены 100% растительными красителями, выращенными в брюссельской городской лаборатории художника под открытым небом.
Play with Squares, 2021–2022 гг.
Шахматная доска, состоящая из биотекстиля, отсылает к теме перемен и мимолетности времени. Проект является поэтической иллюстрацией исследования потенциала экономики замкнутого цикла. В ходе его создания художница собирала органические кухонные отходы, такие как кофе, кожура фруктов и овощей, травы, чай. Эти остатки были высушены, измельчены и использованы для производства верхнего слоя из биотекстиля, располагающегося поверх базового слоя из агара.
Все материалы получены из растений и овощей, выращенных в лаборатории художника под открытым небом.
В рамках проекта «Sensorial Skins» Анн Мари Мэс исследует скульптурный потенциал органических материалов. Она превращает их в ткани, гобелены, мембраны и биопленки. Таким образом она создает сложные поверхности, которые пробуждают наши чувства своей материальностью, текстурой, цветами и запахами. Постоянно развивающиеся ткани сжимаются, твердеют или размягчаются в зависимости от влажности, температуры и других параметров окружающей среды. Они являются результатом процессов, напоминающих алхимические практики, основанные на полевых исследованиях и научной методологии. Ткани становятся интерфейсами между человеческим и нечеловеческим, макроскопическим и микроскопическим. Они превращают естественное в культурное и погружают зрителя в земные цвета, материалы и фактуры.
Աննե Մարի Մեյս (Բելգիա)
Զգայական կաշի
Օրգանական տեքստիլ, 2017–2022 թթ
Կաշիներով սեղան, 2017–2022 թթ
«Կաշիներով սեղանը» ներկայացնում է բակտերիայով աճեցված տարբեր չափերի և հաստության կաշիների ընտրանի: Կառուցվածքները տարբեր են: Այս մանրէաբանական կաշիները ստեղծվել են Acetobacter xylinum բակտերիաների և խմորիչ բջիջների հետ աշխատանքի արդյունքում: Դրանք գործում են որպես ասիմբիոտիկ օրգանիզմ։ Բոլոր կաշիները ներկված են 100% բուսական ներկերով, որոնք աճեցվել են Բրյուսելում, արվեստագետի Urban Open Air լաբորատորիայում:
Խաղ քառակուսիների հետ, 2021–2022 թթ.
Բիո տեքստիլից կազմված այս շաշկիի տախտակը ցույց է տալիս իրերի փոփոխականությունն ու ժամանակավոր լինելը: Այն պոետիկ ձևով ներկայացնում է շրջանաձև տնտեսության ներուժի լայնածավալ հետազոտության արդյունքները: Ամիսներ շարունակ արվեստագետը հավաքել է իր խոհանոցային օրգանական աղբը՝ սուրճը, մրգերի և բանջարեղենի կեղևները, խոտաբույսեր, թեյ, այս մնացորդները չորացվել են, մանրացվել և օգտագործվել բիոտեքստիլի վերջնական շերտը ստեղծելու համար, որն իր հերթին դրվել է ագարից պատրաստված հիմքային շերտի վրա:
Բոլոր նյութերը ստացվել են արվեստագետի բացօթյա լաբորատորիայում աճեցված բույսերից և բանջարեղենից:
«Զգայական կաշի» նախագծով Անն Մարի Մեյսը ուսումնասիրում է օրգանական նյութերի քանդակագործական ներուժը: Նա դրանք վերածում է գործվածքների, գոբելենների, թաղանթների և բիոթաղանթի: Այդպիսով նա ստեղծում է բարդ մակերեսներ, որոնք արթնացնում են մեր զգայարաններն՝ իրենց նյութականության, հյուսվածքների, գույների և հոտերի միջոցով: Անվերջ զարգացող գործվածքները փոքրանում, կարծրանում կամ փափկվում են՝ ի պատասխան խոնավության, ջերմաստիճանի և շրջակա միջավայրի այլ պարամետրերի: Դրանք առաջանում են ալքիմիական պրակտիկա հիշեցնող գործընթացներից, որոնք հիմնված են դաշտային աշխատանքի և գիտական մեթոդաբանության վրա: Գործվածքները վերածվում են մարդու և ոչ մարդու, մակրոսկոպիկի և մանրադիտակի միջև միակցող դաշտերի: Նրանք բնական նյութը փոխակերպում են մշակութային հարթության: Նրանք դիտորդին ընկղմում են երկրային գույների, նյութերի և հյուսվածքների մեջ:
Олег Маленок (Россия), Василий Баканов (Россия), Алексей Грачев (Россия-Армения), Андрей Строков (Россия), Александр Бочков (Россия-Армения)
BPM — Blobs Per Minute
Звуковая инсталляция, 2021
При поддержке медиалаборатории CYLAND
BPM — Beats Per Minute — одно из основных понятий в современной музыке, обозначающее ритм и скорость трека в четвертных долях. По этому параметру понимают, насколько быстра музыка.
BPM — Blobs Per Minute — основной параметр в пивоварении. Он показывает количество пузырьков на единицу времени, таким образом обозначая интенсивность процесса. Пузырьки дают понять, идет ли процесс, или он остановился, или же он так и не начался.
В рамках этой работы художники продолжают исследовать случайные триггеры среды и наблюдения за процессами при помощи звука. Как на кассе аппараты по считыванию штрихкода настраивают на разные частоты, так и здесь — разное пиво дает разный звук и интенсивность, что с одной стороны дает понимание, какое пиво находится в каком состоянии, а с другой — является триггером для внешнего аналогового синтезатора или барабанного модуля.
Օլեգ Մալենոկ, Վասիլի Բականով, Ալեքսեյ Գրաչև, Էնդրյու Ստրոկով, Ալեքսանդր Բոչկով և CYLAND Media Art Lab (Ռուսաստան)
BPM – (Blobs Per Minute) Կաթոց՝ րոպեի ընթացքում
Ձայնային ինստալյացիա, 2021թ.
Ինժեներներ՝ Էնդրյու Ստրոկով, Ալեքսեյ Գրաչև, Ալեքսանդր Բոչկով
3D մոդելավորումը՝ Ալեքսանդր Բոչկով
Python, Arduino ծրագրավորումը՝ Էնդրյու Ստրոկով
Աջակցությամբ CYLAND Media Art Lab-ի
Beats Per Minute (BPM) – Հարվածների քանակությունը՝ մեկ րոպեում - երաժշտության մեջ կարևոր հասկացություն է, որը ցույց է տալիս երգի ռիթմն ու արագությունը քառորդ նոտաներով: Blobs/minute (BPM) - Կաթոցների քանակությունը՝ մեկ րոպեում - հիմնական պարամետրն է, որը ցույց է տալիս խմորման ինտենսիվությունը:
Ինստալյացիայի հիմքը հարվածային գործիքների հավաքածուն է և գարեջրի պատրաստման խմորման համակարգը: Նրանք միասին մի փակ համակարգ են, որտեղ խմորման գործընթացը ձայնի աղբյուրն ու նախաձեռնողն է: Ինստալյացիայի մեջ ձայնը լիովին անալոգային է և ձևավորվում է իրական ժամանակում: Թմբուկի հարվածի ռիթմը կախված է խմորման գործընթացից: Խմորման գործընթացում արձակված ածխաթթու գազը հանգեցնում է թմբուկի մեխանիկական հարվածին:
Յուրաքանչյուր անոթում գործընթացը տեղի է ունենում տարբեր ինտենսիվությամբ: Բաղադրիչների, ջերմաստիճանի, հարվածային գործիքների և ֆերմենտացման համակարգի հատկությունների համադրությունը որոշում է խմորման գործընթացն ու բնույթը, ինչպես նաև ստեղծված երաժշտության ռիթմիկ ձևը: Ստացված սաունդթրեքը լրացուցիչ տվյալների հավաքածու է, որոնց վերլուծությունն օգնում է ավելի լավ պատկերացում կազմել խմորման գործընթացի մասին:
Ինստալյացիայի աշխատանքի սկզբունքը հիշեցնում է ստեղծագործական գործընթաց՝ արդյունքն աշխարհին ներկայացնելու անհրաժեշտությամբ։ Ինստալյացիայում ձայնը կյանքի նշան է այնպես, ինչպես գեղարվեստական նախագծերը կյանքի նշան են արվեստի մեջ։ Ժամանակի զգացումն երկու դեպքում էլ օգտակար է՝ անկախ նրանից, թե գործընթացն ավարտված է, թե գաղափարի հասունացման համար ավելի շատ ժամանակի անհրաժեշտություն կա: Եթե այն շատ երկար պահվի կամ ժամանակից շուտ դադարեցվի, գործընթացը կարող է ավարտվել ձախողմամբ՝ ամբողջությամբ չկայանալով կամ մնալով թերի։ Հակառակ դեպքում, այն կարող է չափազանց խմորվել և փչանալ։
Донато Пикколо (Италия)
Мобильная видеомашина 22
Скульптура, 2022
Телевизионный экран из шестидесятых, оснащенный искусственным интеллектом, перемещается в заданном пространстве на роботизированных ногах. Экран общается со зрителем через фрагменты видеороликов, которые задают тему и инициируют диалог.
Դոնատո Պիկկոլո (Իտալիա)
Տեսամեքենա Մոբիլ 22
Քանդակ, 2022թ.
Վաթսունականների հեռուստատեսային էկրան՝ հագեցած արհեստական ինտելեկտով, որը շարժվում է տվյալ տարածքում իր ռոբոտ ոտքերի շնորհիվ: Այս էկրանը շփվում է հանդիսատեսի հետ տեսանյութերի հատվածների միջոցով, կարդում է թեման և երկխոսություն ստեղծում օգտատիրոջ հետ:
Мария Тереза Сартори (Италия)
Жалкие
Видео, 2018–2022
Жалкие двигаются, как марионетки, руководствуясь мотивами, которые ускользают, переходя от радости к отчаянию, от страха к безмятежности, от агрессии к отчаянию, резко, без видимых причин, кроме внутренних, — их проявляет музыка. Ими движут бессознательные побуждения, определяющие динамику, факты и судьбы. Все быстро меняется и повторяется в виде карусели без начала и конца.
Произведение о природе человека. Жалкие — это мы.
Մարիաթերեզա Սարտորի (Իտալիա)
Պաթետիկները
Վիդեո, 2018-2022թթ.
Պաթետիկները շարժվում են այնպես, ինչպես տիկնիկները, որ մեզանից փախչում են տարատեսակ դրդապատճառներով՝ անցնելով ուրախությունից հուսահատության, վախից հանգստության, ագրեսիայից անտարբերության, կտրուկ, առանց որևէ ակնհայտ դրդապատճառների, բացի այն ներքին դրդապատճառներից, որ դրսևորվում են երաժշտության միջոցով՝ առաջնորդվելով անգիտակից ներքին մղումներով, որ որոշում են դինամիկան, փաստերն ու ճակատագրերը: Ամեն ինչ արագ է փոխվում, և ամեն ինչ կրկնվում է ասես կարուսելում՝ առանց սկզբի ու վերջի։
Սա մարդակային բնության մասին է: Մենք ենք Պաթետիկները:
Барт Вандепут / Барт Лэнд (Бельгия)
openEgg — (Все хорошо в падающем мире)
(Совместная интерактивная) инсталляция / 3D-печатная скульптура, 2022
Создано с помощью 3D-принтеров и других устройств в Cityfab (и iMal).
Яйцо как органический сосуд, в котором развивается жизнь, пока из яйца не вылупится животное. openEgg — это напечатанный на 3D-принтере проволочный контейнер, в который участники (художники, организаторы и публика) могут поместить еду, ткань, электронные детали или простые цветные треугольники — чтобы «удобрить/напитать/ферментировать» его. Треугольники один за другим будут «закрывать» яйцо, пока оно не станет «замкнутым» биотопом, органическим сосудом.
Բարթ Վանդեփութ / Bart Land (Բելգիա)
բացՁու - (Ամեն ինչ լավ է խորտակվող աշխարհում)
(համատեղ ինտերակտիվ) ինստալյացիա / 3D տպագիր քանդակ, 2022թ.
Ստեղծվել է Cityfab (և iMal) 3D տպիչների և այլ մեքենաների միջոցով:
Ձուն՝ որպես օրգանական անոթ, որի մեջ կյանք է զարգանում այնքան ժամանակ, քանի դեռ կենդանին դուրս չի եկել ձվից: openEgg -ը 3D տպագրված մետաղալարով անոթ է, որտեղ մասնակիցները (արվեստագետներ, կազմակերպիչներ և հանրություն) կարող են (սեղմելով) ներս մտցնել սնունդ, անձեռոցիկներ, էլեկտրոնային մասեր, պարզ գունավոր եռանկյունիներ, ... համապատասխան բաց եռանկյունու մեջ՝ այն «խմորելու/ բեղմնավորելու համար»: Տեղադրված եռանկյունները հերթով «փակում են» մետաղալարերի ձուն, մինչև այն դառնում է մի տեսակ «փակ» բիոտոպ՝ օրգանական անոթ։
Куда бегут собаки
Керосиновые хроники. Гриб
Видеоинсталляция, 2021-2022
Керосин, стекло, видео.
Проект реализован на базе резиденции «Биостанция. Лаборатория технологического искусства ИФ РАН и Техно-Арт-Центра»
Первая версия проекта сделана специально для выставки агентства NADO « HYDRA | Искусство новых медиа в контексте эко-тревожности», кураторы Ольге Вад и Лида Гуменюк.
Научный консультант проекта: Анастасия Кривушина, кандидат биологических наук, старший сотрудник кафедры микологии и альгологии Биологического факультета МГУ имени М. В. Ломоносова и ФГУП «ВИАМ».
Программирование: Сергей Машков, Владислав Тарасенко, Руслан Орехов, Арсений Ярмолинский.
Техническая и моральная поддержка: Глеб Андреев.
Текущая версия проекта создана при поддержке медиалаборатории CYLAND.
Керосиновый гриб — организм, основывающий свою эволюционную стратегию на использовании последствий антропоцена как преимущества перед другими био-агентами. Он живет внутри топливных баков самолетов и способен привести к авиакатастрофе или причинить значительный ущерб нефтяной инфраструктуре.
Геополитические трансформации, происходящие сейчас, возможно, создают новую ситуацию для керосинового гриба. Маршруты и свобода перемещения углеводородов из одной части света в другую, может измениться. Что это значит для керосинового гриба? Или это никак не отразится на свободе распространения штаммов?
В проекте «Керосиновые хроники. Гриб.» мы пытались моделировать грибо-машинную химическую коммуникацию в группе гибридных кибер-организмов. Для того, чтобы получить штамм гриба, мы собрали образцы керосина из баков старых самолетов и работаем над расширением коллекции. Сейчас, потенциально, каждый образец керосина — не только носитель яркого технофила, но и сам — уникальный представитель ушедшего миропорядка. Ведь в каждом — свои особенные биогенные присадки, свое био-загрязнение, своя углеводородная борьба. Предлагаем вглядеться в эти среды как в био-политические тексты, несущие в себе массу новых вопросов без немедленного ответа и бесценный архив разнообразных свидетельств.
Որտեղ շներն են վազում (խումբ, Ռուսաստան)
Կերոսինի տարեգրություն. Բորբոս
Վիդեո ինստալյացիա, 2021–2022 թթ.
նավթ, ապակի, վիդեո
Ծրագիրն իրականացվել է «Բիո-կայան. ՌԳԱ Փիլիսոփայության ինստիտուտի տեխնոլոգիական արվեստի լաբորատորիա և Տեխնո արվեստի կենտրոն» ռեզիդենսի շրջանակներում:
Նախագծի առաջին տարբերակը պատրաստվել է NADO գործակալության «HYDRA | Նոր մեդիայի արվեստը էկո-անհանգստության համատեքստում» (համադրողներ Օլգա Վադ և Լիդա Գումենյուկ):
Ծրագրի գիտական խորհրդատու՝ Անաստասիա Կրիվուշինա, կենսաբանության գիտությունների թեկնածու, Լոմոնոսովի ՄՊՀ-ի և FSUE «VIAM»-ի սնկաբանության և ալգոլոգիայի ամբիոնի կենսաբանության ամբիոնի ավագ գիտաշխատող:
Համակարգչային ծրագրավորում՝ Սերգեյ Մաշկով, Վլադիսլավ Տարասենկո, Ռուսլան Օրեխով, Արսենի Յարմոլինսկի:
Տեխնիկական և բարոյական աջակցություն՝ Գլեբ Անդրեև.
Նախագծի ընթացիկ տարբերակը ստեղծվել է CYFEST-14. ԽՄՈՐՈՒՄ-ի համար; Երևան
Կերոսինային բորբոսը մի օրգանիզմ է, որն իր էվոլյուցիոն ռազմավարությունը հիմնում է Անթրոպոցենի հետևանքների օգտագործման վրա՝ որպես առավելություն այլ կենսագործակալների դեմ: Այն ապրում է ինքնաթիռների վառելիքի բաքերում և կարող է ավիավթար պատճառել կամ զգալի վնաս հասցնել նավթային ենթակառուցվածքին։
Աշխարհաքաղաքական վերափոխումները, որոնք տեղի են ունենում մեր օրերում, հավանաբար նոր իրավիճակ են ստեղծում կերոսինային սնկերի համար։ Աշխարհի մի մասից մյուսը ածխաջրերի շարժման ուղիներն ու ազատությունը կարող են փոխվել։ Ի՞նչ է դա նշանակում կերոսինի սնկերի համար: Թե՞ դա որևէ անդրադարձ չի ունենա շտամների տարածման ազատության վրա։
«Կերոսինի տարեգրություն. Բորբոս» նախագծում արվեստագետները փորձել են մոդելավորել սնկա-քիմիական հաղորդակցությունը հիբրիդային կիբեր-օրգանիզմների խմբում: Սնկերի շտամ ստանալու համար նրանք հին ինքնաթիռների տանկերից կերոսինի նմուշներ են հավաքել։ Արվեստագետները շարունակում են ընդլայնել հավաքածուն նույնիսկ հիմա։ Ներկայումս կերոսինի յուրաքանչյուր նմուշ ոչ միայն վառ տեխնոֆիլի կրող է, այլ ինքնին նաև անցյալ աշխարհակարգի եզակի ներկայացուցիչ: Ի վերջո, նրանցից յուրաքանչյուրն ունի իր կենսագենային հավելումները, իր կենսաաղտոտվածությունը և ածխաջրերի պայքարը: Արվեստագետներն առաջարկում են դիտարկել այս միջավայրերը որպես կենսաքաղաքական տեքստեր, որ հղի են բազմաթիվ նոր հարցերով՝ առանց անմիջական պատասխանների, ինչպես նաև որպես տարբեր տեսակի ապացույցների անգնահատելի արխիվ:
Куда бегут собаки (Россия)
Фобия завтра
Интерактивная инсталляция, 2017
«Фобия Завтра» — ‘это серый куб с отверстием. Человек засовывает руку внутрь ящика и на ладонь опускается штамп с датой завтрашнего дня. Дата на штампе автоматически меняется каждый день. Человек, засовывающий руку в темную дыру, как в римские «Bocca della Verità», внутренне сжимается. Но и машина, позволяющая руке человека проникнуть внутрь себя — максимально уязвима в этот момент.
«Фобия Завтра» — объект из серии «Музеефикация фобий». Мы коллекционируем интересующие нас фобии и реализуем их внутри ящиков, чтобы иметь возможность переживать их регулярно.
О «страхе» серого ящика мало кто задумывается, но мы полагаем, что в этой ситуации «страшно» всем участникам процесса
Որտեղ շներն են վազում (խումբ, Ռուսաստան)
Վաղվա ֆոբիան
Ինտերակտիվ ինստալյացիա, 2017թ
«Վաղվա ֆոբիան» մոխրագույն խորանարդ է՝ բացվածքով: Այցելուները հրավիրվում են տեղադրել իրենց ձեռքերը մոխրագույն խորանարդի մեջ: Երբ այցելուն հանում է ձեռքը, ափի վրա դրոշմակնիք է մնում՝ հաջորդ օրվա ամսաթվով: Կնիքի ամսաթիվը ավտոմատ կերպով փոխվում է ամեն օր:
Մարդը, ով ձեռքը մտցնում է մութ անցքի մեջ, ինչպես հռոմեական «Bocca della Verità»-ի մեջ, ներքուստ լարվում է: Սակայն մեքենան նույնպես այդ պահին չափազանց խոցելի է։
Ոչ բոլորն են մտածում մոխրագույն տուփի «վախի» մասին, բայց մենք ենթադրում ենք, որ գործընթացի յուրաքանչյուր մասնակից այս իրավիճակում խոցելի է։
«Վաղվա ֆոբիան» աշխատանքը շարունակում է «Ֆոբիաների թանգարանացում» նախագիծը։ Արվեստագետները հավաքում են տարբեր ֆոբիաներ և «իրականացնում» դրանք տուփերի ներսում` հնարավորություն ստեղծելով պարբերաբար զգալ այդ ֆոբիաները։
Նրանք արդեն իսկ իրականացրել են այնպիսի նախագծեր, ինչպիսիք են «Դյուրակիր մինի մաքսազերծում» (2007թ., անձնագրային հսկողության ֆոբիա. մաքսային տեսուչները շարժվում են երկաթուղային վագոնի երկայնքով, ուղևորները ձեռքերը բարձրացնում են իրենց անձնագրերով, արկղի կափարիչն ընկնում է ցած), և «Ուրիշի ֆոբիան » (2016 թ., առանց պատվաստման հարթ ձեռքի ֆոբիա, երբ սպիի բացակայությունը մեզնից տարբերվող այլ տեսակի նշան է):
Куда бегут собаки (Россия)
Гематоген из крови художников
Спекулятивный перформанс, мурал
2017
«Гематоген из крови художников» — проект, принципиально не реализуемый в легальном поле РФ, так как российское законодательство предполагает, что граждане России не могут свободно распоряжаться своими биоматериалами без контроля со стороны регулирующих органов (кровь, плацента, клеточный материал).
Поэтому, мы даем зрителю ворох из записок, схем, описаний технологического процесса, списка оборудования и комплектующих, возможных проблем и способов их решений — все, что обычно мы делаем при подготовке к реализации новой идеи. Мы просто показываем нить наших рассуждений о том, как мы стали бы делать гематоген из крови художников, не отсеивая и те моменты, где мы путаемся, демонстрируем крайнюю несообразительность и прочие особенности нашего подхода к делу. Впервые эти записи — инструкции были показаны в 2017 году.
Благодарим за помощь Нарэ Ананян.
Որտեղ շներն են վազում (Ռուսաստան)
Արվեստագետների արյունից պատրաստված հեմատոգենը
2017
«Արվեստագետների արյունից պատրաստված հեմատոգենը» նախագիծ է, որը սկզբունքորեն անհնար է իրականացնել Ռուսաստանի Դաշնության իրավական տարածքում, քանի որ Ռուսաստանի օրենսդրությունը սահմանում է, որ Ռուսաստանի քաղաքացիներն իրավունք չունեն անվճար օգտագործել իրենց կենսանյութերը (արյունը, պլացենտան, բջջային նյութը) առանց կարգավորող մարմինների հսկողության։
Այսպիսով, մենք դիտողին տալիս ենք տեխնոլոգիական գործընթացի մի շարք նշումներ, դիագրամներ և նկարագրություններ, սարքավորումների և իրերի ցանկ, ինչպես նաև հնարավոր խնդիրներ և դրանց լուծման ուղիներ: Մի խոսքով, այն ամենը, ինչ մենք սովորաբար անում ենք, երբ պատրաստվում ենք իրականացնել նոր գաղափար: Մենք պարզապես ցույց ենք տալիս մեր մտքի ընթացքը, թե ինչպես կստեղծեինք հեմատոգեն արվեստագետների արյունից՝ ներկայացնելով մեր աշխատանքի ազնիվ նկարագրությունը, չբացառելով որոշ ասպեկտներ, որոնց շուրջ մենք անվստահ ենք, իսկ որոշ դեպքերում գործին մոտենում ենք բավական հիմար ձևով: Այս հրահանգները առաջին անգամ ներկայացվել են 2017թ.-ին:
Ցանկանում ենք շնորհակալություն հայտնել Նարե Անանյանին՝ աջակցության համար։
Василий Баканов
Медиахудожник, R&D специалист и шеф-повар. Родился в 1987 году в Калуге, СССР. Окончил Московский автомобильно-дорожный государственный технический университет (МАДИ, Россия). Инженер по оборудованию в CYLAND Media Art Lab. Как шеф-повар участвовал в полуфинале S.Pellegrino Young Chef 2018 (Москва, Россия), а как художник в таких фестивалях, как Theatrum: Re-Formation (2020, Москва, Россия) и CYFEST-14: Ferment (2021, Дартингтон, Великобритания). В 2021 провел мастер-класс «Новое прочтение классических методов ферментации» в Дартингтон-холле (2021, Дартингтон, Великобритания). Живет и работает в Санкт-Петербурге, Россия.
Վասիլի Բականով
Մեդիա արվեստագետ, R&D մասնագետ և խոհարար է: Ծնվել է 1987 թվականին ԽՍՀՄ Կալուգա քաղաքում։ Ավարտել է Մոսկվայի ավտոմոբիլաշինության պետական տեխնիկական համալսարանը (MADI, Ռուսաստան): CYLAND Media Art Lab-ի ապարատային ինժեներն է: Որպես խոհարար Բականովը մասնակցել է S.Pellegrino Young Chef 2018-ի կիսաեզրափակչին (Մոսկվա, Ռուսաստան), իսկ որպես արվեստագետ՝ այնպիսի փառատոների, ինչպիսիք են Theatrum: Reformation-ը (2020, Մոսկվա, Ռուսաստան) և CYFEST-14: Ferment-ը (2021, Դարթինգթոն, Մեծ Բրիտանիա): Բականովը ֆերմենտացման հնագույն տեխնիկայի վերագտնման վերաբերյալ սեմինար է վարել Dartington Hall-ում (2021, Դարթինգթոն, Մեծ Բրիտանիա): Ապրում և աշխատում է Ռուսաստանի Դաշնության Սանկտ Պետերբուրգ քաղաքում:
Андрей Строков
Инженер, программист, медиахудожник. Родился в 1991 году в Омской области (СССР). Окончил физический факультет Омского государственного университета (Россия) и магистратуру Санкт-Петербургского государственного электротехнического университета «ЛЭТИ» (Россия). В разное время занимался разработкой электронных и биомедицинских устройств и систем интернета вещей (Internet of Things). Один из основателей и резидент хакерспейса B4CKSP4CE (Санкт-Петербург, Россия). Главный программист медиалаборатории CYLAND. Участник фестивалей Chaos Constructions (2019, Санкт-Петербург, Россия), «Хронотоп» (2021, Выборг, Россия), Ferment (2021, Дартингтон, Великобритания). Живет и работает в Санкт-Петербурге (Россия).
Էնդրյու Ստրոկով
Ինժեներ, ծրագրավորող է, մեդիա արվեստագետ։ Ծնվել է 1991 թվականին Օմսկի մարզում (ԽՍՀՄ): Ավարտել է Օմսկի պետական համալսարանի ֆիզիկայի ֆակուլտետը (Ռուսաստան) և Սանկտ Պետերբուրգի «LETI» էլեկտրատեխնիկական համալսարանի մագիստրատուրան (Ռուսաստան): Աշխատել է էլեկտրոնային և կենսաբժշկական սարքերի և համակարգերի մշակման, ինչպես նաև Իրերի Համացանց համակարգերի վրա: B4CKSP4CE հաքերային տարածքի հիմնադիրներից և ռեզիդենտներից մեկն է (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), CYLAND Media Art Lab-ի գլխավոր ծրագրավորողը: Մասնակցել է այնպիսի փառատոների, ինչպիսիք են Chaos Constructions-ը (2019, Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Chronotope-ը (2021, Վիբորգ, Ռուսաստան) և CYFEST-14: Ferment-ը (2021, Դարթինգթոն, Մեծ Բրիտանիա): Ապրում և աշխատում է Ռուսաստանի Դաշնության Սանկտ Պետերբուրգ քաղաքում:
Алена Бегова
Окончила Санкт-Петербургский государственный академический художественный лицей им. Б.В. Иогансона при Российской академии художеств. Учится в СПБГУ на кафедре мастерства художника кино и телевидения. Участвует в программе «Школа молодого художника» фонда Про Арте (the “Young Artist’s School” at the Pro Arte Foundation) 2021–2022. Живёт и работает в Санкт-Петербурге, Россия и Берлине, Германия.
Ալյոնա Բեգովա
Ավարտել է Սանկտ Պետերբուրգի Ռուսական արվեստի ակադեմիայի Յոհանսոն գեղարվեստի լիցեյը։ Սովորել է Սանկտ Պետերբուրգի համալսարանի կինոյի և հեռուստատեսության ֆակուլտետում։ 2021-2022 թթ. Pro Arte հիմնադրամի «Երիտասարդ նկարիչների դպրոցի» սան է։ Ապրում և աշխատում է Ռուսաստանի Սանկտ Պետերբուրգ քաղաքում և Գերմանիայի Բեռլին քաղաքում։
Александр Бочков
Инженер, 3D-моделлер и медиахудожник. Родился в 1990 году в Орске, СССР. Он является основателем проекта «Reverse Side of the Road», главной велогонки по гравийным дорогам в России. Соучредитель велосипедного бренда Sin_x. Ведущий специалист по 3D-печати в CYLAND Media Art Lab. Участвовал в таких фестивалях, как Хронотоп (2021, Выборг, Россия) и КИБЕРФЕСТ-14. Ферментация (2021, Дартингтон, Великобритания). Живет и работает в Ереване, Армения
Ալեքսանդր Բոչկով
Ինժեներ, 3D մոդելավորող և մեդիա արվեստագետ է: Ծնվել է 1990 թվականին ԽՍՀՄ Օրսկ քաղաքում։ Ռուսաստանի «Ճանապարհի հակառակ կողմը» հիմնական խճաքարային հեծանվավազքի հիմնադիրներից է: Sin_x հեծանվային ապրանքանիշի համահիմնադիրն է, CYLAND Media Art Lab-ում 3D տպագրության գլխավոր մասնագետը: Մասնակցել է այնպիսի փառատոների, ինչպիսիք են Chronotope-ը (2021, Վիբորգ, Ռուսաստան) և CYFEST-14: Ferment-ը (2021, Դարթինգթոն, Մեծ Բրիտանիա): Ապրում և աշխատում է Երևանում, Հայաստան։
Александра Дементьева
Художник. Родилась в 1960 году в Москве (СССР). Изучала журналистику и искусство в Москве (СССР) и Брюсселе (Бельгия). Основной интерес Дементьевой как художника — применение социальной психологии, теории восприятия и бихевиоризма в мультимедийных инсталляциях, объединяющих танец, музыку, кино и перформанс. Профессор Королевской академии изящных искусств в Брюсселе (Бельгия). Получила главный приз за лучшее моноканальное видео на фестивале VAD (2005, Жирона, Испания). Участница многочисленных выставок в крупнейших российских и зарубежных культурных институциях, среди которых Эрмитаж (Санкт-Петербург, Россия), Московский музей современного искусства (Россия), культурный центр Centro de la Imagen (Мехико, Мексика) и др. Живет и работает в Брюсселе (Бельгия).
Ալեքսանդրա Դեմենտիևա
Արվեստագետ է: Ծնվել է 1960 թվականին ԽՍՀՄ Մոսկվա քաղաքում։ Սովորել է ժուռնալիստիկա՝ Մոսկվայում, ԽՍՀՄ, կերպարվեստ՝ Բրյուսելում, Բելգիա։ Որպես արվեստագետ, նրա հիմնական հետաքրքրությունը սոցիալական հոգեբանության, ընկալման տեսության և բիհեվիորիզմի կիրառումն է մեդիա ինստալյացիաներում, որոնք համատեղում է պարի, երաժշտության, կինոյի և պերֆորմանսի հետ: Նա կազմակերպում է LASER Talks Brussels-ը և դասավանդում Գեղարվեստի թագավորական ակադեմիայում (Բրյուսել, Բելգիա): Դեմենտիևան VAD փառատոնում (2005, Ժիրոնա, Իսպանիա) արժանացել է առաջին մրցանակի՝ լավագույն մոնոալիք տեսահոլովակի համար։ Նա միջազգային խոշոր մշակութային հաստատություններում կայացած բազմաթիվ ցուցահանդեսների մասնակից է, այդ թվում՝ Ռուբինի թանգարանում (Նյու Յորք, ԱՄՆ), ՄԱԿՐՈ թանգարանում (Հռոմ, Իտալիա), Centro de la Imagen թանգարանում (Մեքսիկա, Մեքսիկա), Էրմիտաժի թանգարանում (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Մոսկվայի ժամանակակից արվեստի թանգարանում (Ռուսաստան) և այլն։ Ապրում և աշխատում է Բրյուսելում, Բելգիա:
Лука Форкуччи
Художник, композитор и исследователь. В своих работах Форкуччи обращается к отношениям между звуком и сознанием, восприятием, памятью и телом. У него есть опыт работы в области звукового искусства, науки и архитектуры. Его исследования и работы регулярно представляются по всему миру. Лука Форкуччи получил множество национальных и международных наград. Он имеет докторскую степень в области музыки, технологий и инноваций Университета Де Монфорт в Великобритании, степень магистра звукового искусства в Университете Квинс в Белфасте, Ирландия, а также дипломы в области архитектуры и инженерии в Швейцарии.
Լուկա Ֆորկուչի
Արվեստագետ, կոմպոզիտոր և հետազոտող։ Ֆորկուչին ուսումնասիրում է ձայնի և գիտակցության, ընկալման, հիշողության և մարմնի հարաբերությունները: Նա ունի ձայնային արվեստի, գիտական և ճարտարապետական կրթություն: Նրա հետազոտությունները և ստեղծագործությունները պարբերաբար ներկայացվում են ամբողջ աշխարհում: Լուկա Ֆորկուչին արժանացել է բազմաթիվ ազգային և միջազգային մրցանակների: Նա ունի բրիտանական Դե Մոնֆորտ համալսարանի երաժշտության, տեխնոլոգիաների և նորարարության թեկնածուի, Իռլանդիայի Բելֆասթի Քուինս համալսարանի ձայնային արվեստների մագիստրոսի կոչումներ, Շվեյցարիայի ճարտարապետության և ճարտարագիտության դիպլոմներ:
Анна Франц
Художник, куратор в области медиаискусства. Родилась в 1965 году в Ленинграде (СССР). Окончила Ленинградское высшее художественно-промышленное училище имени В. И. Мухиной (СССР) и Институт Пратта (Нью-Йорк, США). Основатель некоммерческого культурного фонда Cyland Foundation Inc. Сооснователь лаборатории медиаискусства CYLAND и фестиваля «Киберфест». Интерактивные инсталляции Франц выставлялись в Музее искусства и дизайна (Нью-Йорк, США), на фестивале Video Guerrilha (Бразилия), на биеннале «Манифеста-10» (2014, Санкт-Петербург, Россия), в Эрмитаже (Санкт-Петербург, Россия), Художественном музее Челси (Нью-Йорк, США), Русском музее (Санкт-Петербург, Россия), Kunstquartier Bethanien (Берлин, Германия), галерее Hatcham Church Голдсмитского университета (Лондон, Великобритания), Dartington Estate (Дартингтон, Великобритания), в пространстве Zattere Cultural Flow Zone при университете Ка-Фоскари (Венеция, Италия), музее MAXXI (Рим, Италия), Национальном клубе искусств (Нью-Йорк, США) и на других ведущих площадках по всему миру. Работы находятся в собраниях Русского музея (Санкт-Петербург, Россия), Музея искусства и дизайна (Нью-Йорк, США), Центра современного искусства имени Сергея Курехина (Санкт-Петербург, Россия) и фонда Kolodzei Art Foundation (Нью-Йорк, США), а также в многочисленных частных коллекциях. Живет и работает в Майами (США).
Աննա Ֆրանց
Արվեստագետ, մեդիա արվեստի ոլորտի համադրող է։ Ծնվել է 1965 թվականին ԽՍՀՄ Լենինգրադ քաղաքում։ Ավարտել է Վերա Մուխինայի արվեստի և դիզայնի բարձրագույն դպրոցը (Լենինգրադ, ԽՍՀՄ) և Պրատ ինստիտուտը (Նյու Յորք, ԱՄՆ): Cyland Foundation Inc ոչ առևտրային մշակութային հիմնադրամի հիմնադիրն է, CYLAND Media Art Lab-ի և CYFEST-ի համահիմնադիրը: Ֆրանցի ինտերակտիվ ինստալյացիաները ցուցադրվել են Արվեստի և դիզայնի թանգարանում (Նյու Յորք, ԱՄՆ), Video Guerrilha Festival-ում (Բրազիլիա), Manifesta 10 Biennale-ում (2014, Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Էրմիտաժ թանգարանում (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Չելսիի արվեստի թանգարանում (Նյու Յորք, ԱՄՆ), Ռուսական թանգարանում (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Kunstquartier Bethanien-ում (Բեռլին, Գերմանիա), Hatcham Church պատկերասրահում, Goldsmiths, Լոնդոնի համալսարանում (Մեծ Բրիտանիա), Dartington Estate-ում (Մեծ Բրիտանիա), Ca’ Foscari Zattere Cultural Flow Zone-ում (Վենետիկ, Իտալիա), MAXXI թանգարանում (Հռոմ, Իտալիա), Ազգային արվեստի ակումբում (Նյու Յորք, ԱՄՆ) և այլ խոշոր վայրերում՝ ամբողջ աշխարհով մեկ: Արվեստագետի աշխատանքները պահվում են Ռուսական թանգարանի (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Արվեստի և դիզայնի թանգարանի (Նյու Յորք, ԱՄՆ), Սերգեյ Կուրյոխինի ժամանակակից արվեստի կենտրոնի (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան) և Կոլոդզեյ արվեստի հիմնադրամի (Նյու Յորք, ԱՄՆ), ինչպես նաև բազմաթիվ մասնավոր հավաքածուներում: Ապրում և աշխատում է Մայամիում, ԱՄՆ։
Александра Гаркуша
Родилась в 1994 году в Симферополе (Украина). Жила в Симферополе, Москве, Ханты-Мансийске, Санкт-Петербурге, Дилижане. В 2017 году окончила Санкт-Петербургский государственный университет (St Petersburg University) по специальности «художник-постановщик кино и телевидения. На данный момент учится в Школе молодого художника фонда «ПРО АРТЕ» (the “Young Artist’s School” at the Pro Arte Foundation).
Ալեքսանդրա Գարկուշա
Ծնվել է 1994 թվականին Ուկրաինայի Սիմֆերոպոլ քաղաքում։ Ապրել է Սիմֆերոպոլում, Մոսկվայում, Խանտի Մանսիյսկում, Սանկտ Պետերբուրգում և Դիլիջանում։ 2017 թվականին ավարտել է Սանկտ Պետերբուրգի համալսարանի կինոյի և հեռուստատեսության ֆակուլտետը։ 2021–2022 թթ. Pro Arte հիմնադրամի «Երիտասարդ նկարիչների դպրոցի» սան է։
Алексей Грачев
Медиахудожник, инженер, программист. Родился в 1983 году в Калуге (СССР). Окончил Московский государственный технический университет имени Н. Э. Баумана (Москва, Россия). Выпускник «Школы молодого художника» фонда «Про Арте» (Санкт-Петербург, Россия). Технический директор и главный инженер лаборатории медиаискусства CYLAND. Участник фестиваля World Event Young Artists (2012, Ноттингем, Великобритания), фестивалей «Киберфест», специального проекта 6-й Московской биеннале «Urbi et Orbi» (2015, Россия), выставки «Creative Machine 2» в колледже Голдсмитс Лондонского университета (2018, Великобритания). Участник проекта Arts Work of the Future в пространстве Tate Exchange (2018, Лондон, Великобритания). С 2015 года совместно с Сергеем Комаровым развивает интерактивный саунд-проект «Субъективизация звука», основой которого является взаимодействие с пространством и зрителями. Читал лекции и проводил мастер-классы в Лондонском университете искусств (Великобритания), СПбГХПА имени А. Л. Штиглица (Санкт-Петербург, Россия), «Про Арте» (Санкт-Петербург, Россия), Университете ИТМО (Санкт-Петербург, Россия). Живет и работает в Санкт-Петербурге (Россия) и Ереване (Армения).
Ալեքսեյ Գրաչով
Մեդիա արվեստագետ է, ինժեներ, համակարգչային ծրագրավորող։ Ծնվել է 1983 թվականին ԽՍՀՄ Կալուգա քաղաքում։ Ավարտել է Բաումանի անվան Մոսկվայի պետական տեխնիկական համալսարանը (Ռուսաստան): Ավարտել է Pro Arte հիմնադրամի «Երիտասարդ արվեստագետների դպրոց» ծրագիրը (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան): CYLAND Media Art Lab-ի տեխնիկական տնօրենն ու գլխավոր ինժեներն է: Նա World Event Young Artists փառատոնի (2012, Նոթինգհեմ, Մեծ Բրիտանիա), CYFEST (բազմիցս), Մոսկվայի 6-րդ բիենալեի «Urbi et Orbi» հատուկ նախագծի (2015, Ռուսաստան), Գոլսմիթի «The Creative Machine 2» ցուցահանդեսի (2018, Լոնդոնի համալսարան,Մեծ Բրիտանիա), Tate Exchange տարածքում «Arts Work of the Future» նախագծի (2018, Լոնդոն, Մեծ Բրիտանիա) մասնակից է: Գրաչովը դասախոսություններ և սեմինարներ է կարդացել Լոնդոնի Արվեստի համալսարանում (Մեծ Բրիտանիա), Սանկտ Պետերբուրգի Շտիգլիցի արվեստի և դիզայնի ակադեմիայում (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Pro Arte-ում (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան) և ITMO համալսարանում (Սանկտ. Պետերբուրգ, Ռուսաստան): Ապրում և աշխատում է Ռուսաստանի Դաշնության Սանկտ Պետերբուրգ քաղաքում և Երևանում, Հայաստան:
Сергей Комаров
Саунд-художник, куратор, инженер, программист. Родился в 1980 году в Калуге (СССР). С 2008 года работает программистом в лаборатории медиаискусства CYLAND; с 2012 года курирует аудиопроекты и аудиоархив CYLAND (cyland.bandcamp.com). С 2015 года совместно с Алексеем Грачевым развивает интерактивный саунд-проект «Субъективизация звука», основой которого является взаимодействие с пространством и зрителями. Участник фестивалей «Киберфест» разных лет, фестиваля «Архстояние» (2014, Калужская область, Россия), выставки «Creative Machine 2» в колледже Голдсмитс Лондонского университета (2018, Великобритания). Живет и работает в Ереване (Армения).
Սերգեյ Կոմարով
Ձայնի արվեստագետ, համադրող, ինժեներ, համակարգչային ծրագրավորող։ Ծնվել է 1980 թվականին ԽՍՀՄ Կալուգա քաղաքում։ 2008թ. -ից աշխատել է որպես համակարգչային ծրագրավորող CYLAND Media Art Lab-ում; 2012 թվականից ղեկավարում է աուդիո նախագծերը և CYLAND Audio Archive-ը (cyland.bandcamp.com): 2015 թվականից Ալեքսեյ Գրաչովի հետ մշակել է «Ձայնի սուբյեկտիվացում» նախագիծը՝ հիմնված տարածության և հանդիսատեսի փոխազդեցության վրա։ Տարբեր տարիների CYFEST-ների, Archstoyanie փառատոնի (2014, Կալուգայի մարզ, Ռուսաստան) և «The Creative Machine 2» ցուցահանդեսի (Լոնդոնի համալսարանի Գոլդսմիթսում, 2018, Մեծ Բրիտանիա) մասնակից է: Ներկայումս ապրում և աշխատում է Երևանում, Հայաստան։
София Григорьева
Родилась в 1995 году в Санкт-Петербурге, живёт и работает там же. Закончила СПбГХПА А. Л. Штиглица (Saint Petersburg Stieglitz State Academy of Art and Design) в 2022 году, также проходит обучение в Школе Молодого Художника фонда «ПРО АРТЕ» (the “Young Artist’s School” at the Pro Arte Foundation). Работает с инсталляцией, видео и паблик-арт объектами, часто обращается к остро социальным темам. В своих работах Софья исследует общество и человека, их взаимодействие и взаимовлияние в самых разных обстоятельствах. Участница групповых выставок, в числе которых «Новое время» в Новой Третьяковской галерее (Москва, Россия) и «Новые идеи для города» в музее городской скульптуры (Санкт-Петербург, Россия).
Սոֆիա Գրիգորևա
Ծնվել է 1995 թվականին Սանկտ Պետերբուրգում։ 2022 թ․ ավարտել է Սանկտ Պետերբուրգի Շտիգլիցի անվան Արվեստի և դիզայնի պետական ակադեմիան։ 2021–2022 թթ. Pro Arte հիմնադրամի «Երիտասարդ նկարիչների դպրոցի» ուսանող է։Աշխատում է ինստալյացիաների, վիդեո և հանրային արվեստի օբյեկտների հետ՝ հաճախ անդրադառնալով վիճելի սոցիալական թեմաների: Իր ստեղծագործություններում Սոֆիան ուսումնասիրում է հասարակությունը և մարդկանց, նրանց փոխազդեցությունն ու փոխադարձ կապը ամենատարբեր իրավիճակներում։ Խմբային ցուցահանդեսների մասնակից է, այդ թվում՝ «Նոր ժամանակ» ցուցահանդես Նոր Տրետյակովում (Մոսկվա, Ռուսաստան) և Քաղաքային քանդակների թանգարանում (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան): Ապրում և աշխատում է Ռուսաստանի Դաշնության Սանկտ Պետերբուրգ քաղաքում:
Юлия Рибетки
Родилась в 1990 году в Ростове-на-Дону. Учится в СПбГХПА А. Л. Штиглица по специальности монументально-декоративная скульптура, так же проходит обучение в Школе Молодого Художника фонда «ПРО АРТЕ» (the “Young Artist’s School” at the Pro Arte Foundation). Работает в жанрах инсталляции и перформанса. Участница российских и зарубежных выставок. С весны 2022 года вместе с Софьей Григорьевой работает над длительным уличным проектом MIASO, в жанрах перформанс/инсталляция. Живёт и работает в Санкт-Петербурге.
Յուլիա Ռիբետկի
Ծնվել է 1990 թվականին Դոնի Ռոստովում։ Սովորել է Սանկտ Պետերբուրգի Շտիգլիցի անվան Արվեստի դիզայնի պետական ակադեմիայում՝ մասնագիտանալով մոնումենտալ և դեկորատիվ քանդակագործության մեջ։ 2021-2022 թթ․ Pro Arte հիմնադրամի «Երիտասարդ նկարիչների դպրոցի» սան է։ Աշխատում է ինստալյացիայի և պերֆորմանսի ժանրերում։ Մասնակցել է բազմաթիվ ցուցահանդեսների Ռուսաստանում և արտերկրում։ 2022թ․ գարնանից Սոֆիա Գրիգորևայի հետ միասին աշխատում է MIASO հանրային արվեստի ընթացիկ նախագծի վրա՝ պերֆորմանսի և ինստալացիայի ժանրերում։ Ապրում և աշխատում է Ռուսաստանի Դաշնության Սանկտ Պետերբուրգ քաղաքում:
Елена Губанова
Художник, куратор. Родилась в 1960 году в Ульяновске (СССР). Окончила Институт живописи, скульптуры и архитектуры имени И. Е. Репина (Ленинград, СССР). Занимается живописью, скульптурой, инсталляцией, видео. Курирует художественные проекты медиалаборатории CYLAND. Преподаватель магистерской программы Art & Science Университета ИТМО (Санкт-Петербург, Россия) и «Школы молодого художника» фонда «Про Арте» (Санкт-Петербург, Россия) в 2020–2021 годах. Куратор совместного междисциплинарного проекта БДТ и «Росатома» «Лаборатория No3» в 2021–2022 годах. Лауреат премии Сергея Курехина (Россия) в номинациях «Лучшее произведение визуального искусства» (2012, совместно с Иваном Говорковым) и «Лучший фестиваль в области современного искусства» (2018). Работы выставлялись на крупнейших российских и зарубежных площадках, среди которых Эрмитаж (Санкт-Петербург, Россия), Русский музей (Санкт-Петербург, Россия), Музей Москвы (Россия), Третьяковская галерея (Москва, Россия), Университет Ка-Фоскари (Венеция, Италия), колледж Голдсмитс Лондонского университета (Великобритания), Художественный музей Челси (Нью-Йорк, США), Kunstquartier Bethanien (Берлин, Германия) и National Arts Club (Нью-Йорк, США). Участник параллельной программы биеннале «Манифеста-10» (2014, Санкт-Петербург, Россия) и выставок параллельно с Венецианской биеннале (2011–2019, Италия); многократный участник и куратор фестиваля «Киберфест». С 1990 года работает совместно с Иваном Говорковым. Живет в Санкт-Петербурге (Россия).
Ելենա Գուբանովա
Արվեստագետ և համադրող. Ծնվել է 1960 թվականին ԽՍՀՄ Ուլյանովսկ քաղաքում։ Ավարտել է Իլյա Ռեպինի անվան գեղանկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության պետական ակադեմիական ինստիտուտը (Լենինգրադ, ԽՍՀՄ): Աշխատում է գեղանկարչության, քանդակագործության, ինստալյացիաների և վիդեո ոլորտներում։ Որպես համադրող՝ նա զբաղվում է CYLAND Media Art Lab նախագծերով։ 2020–2021 թթ. -ին դասախոսել է ITMO Art & Science համալսարանում (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան) և Pro Arte հիմնադրամի (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան) «Երիտասարդ նկարիչների դպրոց»-ում: Ստացել է Սերգեյ Կուրյոխինի անվան մրցանակ (Ռուսաստան)՝ «Վիզուալ արվեստի լավագույն ստեղծագործություն» անվանակարգում (2012 թ. Իվան Գովորկովի հետ), ինչպես նաև «Լավագույն փառատոն ժամանակակից արվեստի բնագավառում» (2018) մրցանակը։ Նրա աշխատանքները ցուցադրվել են ռուսական և արտասահմանյան խոշոր թանգարաններում ևկենտրոններում, այդ թվում՝ Էրմիտաժի թանգարանում (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Ռուսական թանգարանում (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Մոսկվայի թանգարանում (Ռուսաստան), Տրետյակովյան պատկերասրահում (Մոսկվա, Ռուսաստան), Ca' Foscari Համալսարանում (Վենետիկ, Իտալիա), Goldsmiths-ում, Լոնդոնի համալսարան (Մեծ Բրիտանիա), Չելսիի արվեստի թանգարանում (Նյու Յորք, ԱՄՆ), Kunstquartier Bethanien-ում (Բեռլին, Գերմանիա) և Ազգային արվեստի ակումբում (Նյու Յորք, ԱՄՆ): Մասնակցել է Manifesta 10-ի զուգահեռ ծրագրին (2014թ., Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), ինչպես նաև Վենետիկի բիենալեի զուգահեռ մի քանի ցուցահանդեսների (2011 թվականից, Վենետիկ, Իտալիա), CYFEST-ի հաճախակի մասնակիցն ու համադրողն է: 1990 թվականից աշխատում է Իվան Գովորկովի հետ։ Ապրում և աշխատում է Ռուսաստանի Դաշնության Սանկտ Պետերբուրգ քաղաքում:
Иван Говорков
Художник. Родился в 1949 году в Ленинграде (СССР). Окончил Институт живописи, скульптуры и архитектуры имени И. Е. Репина (Ленинград, СССР). Занимается философией, психологией, рисунком, живописью, скульптурой, инсталляцией; работает на стыке традиционного искусства и новых технологий. Профессор кафедры рисунка Института имени Репина (Санкт-Петербург, Россия). Лауреат премии Сергея Курехина (2012, Россия) в номинации «Лучшее произведение визуального искусства» (совместно с Еленой Губановой). Работы выставлялись на крупнейших российских и зарубежных площадках, среди которых Эрмитаж (Санкт-Петербург, Россия), Русский музей (Санкт-Петербург, Россия), Музей Москвы (Москва, Россия), Университет Ка-Фоскари (Венеция, Италия), Художественный музей Челси (Нью-Йорк,США), Kunstquartier Bethanien (Берлин, Германия), Sky Gallery 2 (Токио, Япония). Участник параллельной программы биеннале «Манифеста-10» (2014, Санкт-Петербург, Россия) и выставок параллельно с Венецианской биеннале (2011–2019, Италия); многократный участник фестиваля «Киберфест». С 1990 года работает совместно с Еленой Губановой. Живет в Санкт-Петербурге (Россия).
Իվան Գովորկով
Արվեստագետ է: Ծնվել է 1949 թվականին ԽՍՀՄ Լենինգրադ քաղաքում։ Ավարտել է Իլյա Ռեպինի անվան գեղանկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության պետական ակադեմիական ինստիտուտը (Լենինգրադ, ԽՍՀՄ): Զբաղվում է փիլիսոփայությամբ, հոգեբանությամբ, նկարչությամբ, գծանկարչությամբ, քանդակագործությամբ և ինստալյացիաներով; նա աշխատում է ավանդական արվեստի և նորագույն տեխնոլոգիաների հանգույցում: Իլյա Ռեպինի անվան ինստիտուտի գծանկարչության պրոֆեսոր է (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան)։ Սերգեյ Կուրյոխինի անվան մրցանակի դափնեկիր է (2012, Ռուսաստան) «Վիզուալ արվեստի լավագույն ստեղծագործության համար» (Ելենա Գուբանովայի հետ միասին): Նրա աշխատանքները ցուցադրվել են ռուսական և արտասահմանյան խոշոր թանգարաններում և կենտրոններում, այդ թվում՝ Էրմիտաժում (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Ռուսական թանգարանում (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Մոսկվայի թանգարանում (Ռուսաստան), Կա Ֆոսկարի համալսարանում (Վենետիկ, Իտալիա) , Չելսիի արվեստի թանգարանում (Նյու Յորք, ԱՄՆ), Kunstquartier Bethanien-ում (Բեռլին, Գերմանիա) և Sky Gallery 2-ում (Տոկիո, Ճապոնիա)։ Manifesta 10-ի զուգահեռ ծրագրի (2014թ., Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան) և Վենետիկի բիենալեին զուգահեռ մի քանի ցուցահանդեսների (2011 թվականից, Վենետիկ, Իտալիա), CYFEST-ի հաճախակի մասնակից է: 1990թ. -ից աշխատել է Ելենա Գուբանովայի հետ: Ապրում և աշխատում է Ռուսաստանի Դաշնության Սանկտ Պետերբուրգ քաղաքում:
Павел Игнатьев
Родился в 1973 году в Ленинграде (СССР). Скульптор. В скульптурных перформансах, инсталляциях и сайт-специфических проектах Игнатьев исследует взаимоотношения автора и статуи, традиционного нарратива и современной интерпретации, глобального-локального наследия и пост-человеческого реди-мейда. Использует технологии 3D-принтинга, лазерного сканирования, компьютерного прототипирования, а также классические хенд-мейд практики. Участник художественных выставок с 1992 года. Его работы были представлены на выставках в Русском музее (Санкт-Петербург, Россия), Музее Академии художеств (Санкт-Петербург, Россия), Музее городской скульптуры (Санкт-Петербург, Россия) и Университете Индианы (США). Как участник интеллектуальных марафонов в Эрмитаже (Санкт-Петербург, Россия) проводил перформансы с глиной и создал инсталляцию «Macrostudies. Макроистории». Живет и работает в Санкт-Петербурге (Россия).
Պավել Իգնատև
Քանդակագործ, հետազոտող և համադրող է։ Իր քանդակագործական պերֆորմանսներում, ինստալյացիաներում և տեղհատուկ նախագծերում Իգնատևը ուսումնասիրում է հեղինակի և արձանի, ավանդական նյութերի և ժամանակակից մեկնաբանության, տեղական-գլոբալ ժառանգության և հետմարդկային ռեդիմեյդի փոխհարաբերությունները: Նա օգտագործում է այնպիսի տեխնոլոգիաներ, ինչպիսիք են 3D տպագրությունը, հին, ձեռքով պատրաստված պրակտիկաները և համակարգչային նախատիպերը: Նրա նախագծերը ցուցադրվել են Ռուսական թանգարանում (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Գեղարվեստի ակադեմիայում (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Ինդիանայի համալսարանի Քաղաքային քանդակի թանգարանում (ԱՄՆ) և այլ վայրերում։ Նա կավով պերֆորմանսներ է արել Էրմիտաժ թանգարանի Ինտելեկտուալ մարաթոներում։ Իգնատիևն իր հետազոտությունները ներկայացնում է թանգարանային ցուցահանդեսների տեսքով, որտեղ հանդես է գալիս որպես համադրող և դիզայներ։ Իգնատևը հայտնի է նաև իր «Ցեմենտային օպերետ» (2018) մուլտիմեդիա նախագծով, վիզուալ 4 էկրանով «Vous sortez du sectour americain» (2019) և լիբրետոյով և սցենոգրաֆիայով «Պրոֆեսոր Պավլովի նստաշրջանը» ակուզմատիկ օպերայի համար (2021): Միջազգային Dream Mapping Project-ի անդամ է: Ապրում և աշխատում է Ռուսաստանի Դաշնության Սանկտ Պետերբուրգ քաղաքում:
Иван Карпов
Иван Карпов (р. 1986 г.). Получил школьное образование с физико-биологическим уклоном и высшее техническое образование (СПб ГУТ им. проф. М.А. Бонч-Бруевича; инженер-радиотехник). Занимается прогрессивным растениеводством, производством микрозелени, моделированием установок для растений. Начав изучение жизни растений с научной точки зрения, плавно пришел к созданию инсталляций, уже не вписывающихся в рамки технических экспозиций. Гидропонные установки превратились в медиумы художественной среды.
Իվան Կարպով
Ծնվել է 1986 թվականին Գատչինայում (Լենինգրադի մարզ): Ավարտել է միջնակարգ դպրոցը՝ մասնագիտանալով ֆիզիկայի և կենսաբանության մեջ, այնուհետև սովորել է ռադիոտեխնիկա՝ Սանկտ Պետերբուրգի The Bonch-Bruevich հեռահաղորդակցության պետական համալսարանում։
Ֆիզիկոսներ և ինժեներներ լինելով, ծնողները ոգեշնչում էին նրան հետաքրքրվել բույսերի աճեցմամբ, և այս հետաքրքրությունը ժամանակի ընթացքում վերափոխվեց ավելի ժամանակակից ձևերի: Իվանը սկսեց զբաղվել առաջադեմ բուսաբուծությամբ՝ արտադրելով միկրո կանաչ միջավայրեր, մոդելավորելով համակարգեր և ստեղծելով տարբեր միջավայրեր բույսերի համար։ Նա սկսեց ուսումնասիրել բույսերի կյանքը գիտական տեսանկյունից, սակայն սահուն անցում կատարեց դեպի ինստալացիաների ստեղծումը, երբ բույսերը այլևս չէին կարող դիտվել որպես գիտական ցուցանմուշներ, և որտեղ հիդրոպոնիկ համակարգերը վերածեց գեղարվեստական միջավայրի։
Марин Казимир
Художник. Родился в 1957 году в Мюнхене, там же учился в Академии изящных искусств. В 1985 году стал лауреатом бельгийской Премии для молодых художников. В 1989 году Казимир стал заниматься панорамной фотографией — как в виде самостоятельного жанра, так и в форме “фризов” в публичном пространстве. Большая часть работ и исследований Казимира посвящена общественному пространству. Его инсталляции выставлялись в Бельгии, Франции, Германии и Нидерландах. В 1991 году Марин Казимир был первым художником, приглашенным в Ателье Кальдер (Франция) на 9-месячную резиденцию. В 2000 году он принял участие в Венецианской архитектурной биеннале «Меньше эстетики, больше этики» с инсталляцией «Révélateur». В 1994 году для выставки «La Ville, Des villes et des nuits» в Центре Помпиду Казимир создал монументальное панорамное изображение размером 4x36 м «L’image Excentrique», которое полностью покрывало южную сторону Центра. В 2012 году Казимир начал работу, посвященную арт-ярмаркам «Tondo Artis: справедливо или несправедливо?» — круговую кинопанораму, которую закончил и представил в 2020 году. С 1982 года он живет и работает в Брюсселе, Бельгия.
Մարին Կազիմիր
Արվեստագետ է: Ծնվել է 1957 թվականին Մյունխենում, սովորել է Մյունխենի Գեղարվեստի ակադեմիայում։ 1985 թվականին ստացել է Երիտասարդ նկարիչների մրցանակ (Բելգիա)։ 1989 թվականին Կազիմիրն իր նկարչական բառարանին ավելացնում է համայնապատկերային լուսանկարչությունը, որը ներկայացնում է ինչպես ինքնուրույն ստեղծագործություննեի, այնպես էլ հանրային տարածքներում ֆրիզների տեսքով։ Կազիմիրի աշխատանքի և հետազոտությունների մեծ մասը նվիրված է հանրային տարածքին։ Որպես մշտական ինստալյացիաներ, նրա աշխատանքները ցուցադրվել են Բելգիայում, Ֆրանսիայում, Գերմանիայում և Նիդեռլանդներում։ Մարին Կազիմիրը առաջին արվեստագետն էր, ով 1991թ. հրավիրվեց Atelier Calder (Ֆրանսիա)՝ 9-ամսյա կացության համար: 2000 թվականին մասնակցել է Վենետիկի ճարտարապետության բիենալեին «Ավելի քիչ էսթետիկա, ավելի շատ էթիկա» «Révélateur» ինստալյացիայով։ 1994 թվականին Պոմպիդու կենտրոնում «La Ville, Des villes et des nuits» ցուցահանդեսի համար Կազիմիրը ստեղծել է 4x36 մ մոնումենտալ համայնապատկեր՝ «L'image Excentrique», որն ամբողջությամբ ծածկում էր Կենտրոնի հարավային կողմը: 2012 թվականին Կազիմիրը սկսել է ստեղծագործություն արվեստի տոնավաճառների մասին՝ «Tondo Artis. Արդար, թե՞ անարդար» շրջանաձև ֆիլմը, որն ավարտվել է և ներկայացվել 2020 թվականին։ 1982 թվականից նա ապրում և աշխատում է Բրյուսելում, Բելգիա։
Сергей Катран
Художник. Окончил Криворожский государственный педагогический институт, факультет естествознания, в 1992 году. В 2011 году окончил курс режиссуры Татьяны Данильянц в Школе визуальных искусств. С 2011 года входит в группу «ДАДАНЕТ» совместно с Владимиром Смоляром, Александром Петтай и Алеком Петуком, в 2013 вошёл в состав группы «Бестиарий» совместно с Анастасией Дорожкиной, Андреем Строгановым, Валерием Переверзевым. В 2012 году стал лауреатом премии «ЛомоносовАрт» за интеллектуальный вклад в современное искусство. Был номинантом премии Сергея Курёхина 2013 и 2014 годов. В 2014 году возглавил кафедру Фундаментальных исследований будущего при ЦНИИ ПИПС (Центральный научно-исследовательский институт психогеографии и пограничных состояний). С 2016 года входит в круг художников галереи «Электрозавод».
Կատրան
Արվեստագետ է: Ծնվել է Նիկոպոլում, Ուկրաինա, ԽՍՀՄ: 1992 թվականին Կատրանը ստացել է բնական գիտությունների առաջին կրթությունը Կրիվի Ռիհի պետական մանկավարժական ինստիտուտում (Ուկրաինա)՝ մասնագիտանալով կենսաբանության և քիմիայի մեջ: Հետագայում տեղափոխվել է Մոսկվա, որտեղ ավարտել է Վիզուալ արվեստների դպրոցը։ Կատրանը բազմակողմանի արվեստագետ է, ով փորձարկումներ է կատարում Գիտական արվեստի և Կենսաբանական արվեստի միջակայքում՝ աշխատելով տարբեր մեդիաներում՝ ինստալյացիաներ, քանդակները, պերֆորմանս և վիդեո: Նրա պրակտիկան հիմնված է վերջին գիտական և տեխնոլոգիական բացահայտումների վրա: Նա Լոմոնոսովի անվան արվեստի մրցանակի դափնեկիր է՝ ժամանակակից արվեստում ինտելեկտուալ ավանդի համար (2012, հիմնվել է Մոսկվայի պետական համալսարանի փիլիսոփայության ֆակուլտետի կողմից, Ռուսաստան) և Fabrika Creative Industries կենտրոնի մրցույթի դափնեկիր (2019, Մոսկվա, Ռուսաստան): Կատրանի արվեստի գործերը կարելի է տեսնել թանգարանային, մասնավոր և հանրային այնպիսի հավաքածուներում, ինչպիսիք են Լուչիանո Բենետոնի Imago Mundi հավաքածուն (Fondazione Benetton Studi Ricerche, Treviso, Իտալիա), Les Jardins d' Étretat-ում (Նորմանդիա, Ֆրանսիա), Ռուսական թանգարանում (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), Ժամանակակից արվեստի ազգային կենտրոնում (NCCA, Մոսկվա, Ռուսաստան) և այլուր։
Уилльям Лейтам
Художник, специалист в области информатики. Родился в 1961 году в Великобритании. Учился в Оксфордском университете (Великобритания) и Королевском колледже искусств (Лондон, Великобритания). Прославился своим новаторским проектом органического компьютерного искусства, осуществленным совместно с математиком Стивеном Тоддом во время работы на IBM. Также занимался рейв-музыкой и разработкой компьютерных игр в компаниях Universal, Sony SCEE и Warner Bros. В 2007 году Лейтам стал профессором компьютерного искусства и разработки игр в Голдсмитском колледже (Лондонский университет, Великобритания). С 2015 года активно вовлечен в работу над проектом Mutator VR, который выставлялся по всему миру, включая Париж (Франция), Шанхай (Ки-тай), Венецию (Италия) и Линц (Австрия). Живет и работает в Лондоне (Великобритания).
Ուիլյամ Լաթամ
Համակարգչային արվեստագետ է: Ծնվել է 1961 թվականին Մեծ Բրիտանիայում։ Ուիլյամը սովորել է Օքսֆորդի համալսարանում և Լոնդոնի Արվեստի թագավորական քոլեջում։ Նա հայտնի է մաթեմատիկոս Սթիվեն Թոդի հետ իրականացված Օրգանական համակարգչային արվեստի նախագծով, որը հիմնված էր IBM-ի ոլորտում նրա աշխատանքի վրա: Նա նաև աշխատել է ռեյվ երաժշտության և համակարգչային խաղերի մշակման ոլորտում Universal-ի, Sony SCEE-ի և Warner Bros.-ի հետ 2007թ.-ից Լաթամը Գոլսմիթի Լոնդոնի համալսարանի համակարգչային արվեստի և խաղերի մշակման պրոֆեսոր է: 2015 թվականից նա լայնորեն աշխատել է Mutator VR-ի մշակման վրա, որը ցուցադրվել է ամբողջ աշխարհում՝ ներառելով Փարիզը (Ֆրանսիա), Շանհայը (Չինաստան), Վենետիկը (Իտալիա) և Լինցը (Ավստրիա): Ապրում և աշխատում է Լոնդոնում, Մեծ Բրիտանիա:
Анн Мари Мэс
Художник и исследователь. Анн Мари Мэс работает с органически развивающимися элементами, создавая искусство, которое “производит само себя”. Ее работа имеет три основных направления: 1. Вслед за Йозефом Бойсом и движением Fluxus и благодаря глубокому интересу к социально-экологическим проблемам, она создает произведения, которые стимулируют социальные изменения. 2. Для многих своих проектов художница использует DIY биотехнологии, созданные в сотрудничестве с фабриками и университетскими исследовательскими лабораториями. 3. Она бросает вызов традиционным формам художественного выражения, сочетая традиционные медиа с живыми организмами (в основном пчелами, бактериями и водорослями). Эти направления реализуются в трех долгосрочных проектах: Connected OpenGreens, Bee Agency и Lab for Form and Matter. Живет и работает в Брюсселе, Бельгия.
Анн Мари Мэс принимала участие в международных сайнс-арт программах и является автором ряда научных работ и публикаций. Лауреат международных премий, в том числе — Ars Electronica. Выставлялась в Центре изящных искусств BOZAR (Брюссель, Бельгия), в Латвийском национальном художественном музее (Рига, Латвия), в Культурном центре Борхеса (Буэнос-Айрес, Аргентина), центре De Domijnen (Ситтард, Нидерланды), в Национальном музее науки и техники (Милан, Италия), в Музее завтрашнего дня (Рио-де-Жанейро, Бразилия), в Фонде Хуана Миро (Барселона, Испания), доме электронных искусств HEK (Базель, Швейцария), в центре iMAL (Брюссель, Бельгия), в Музее современного искусства IKOB (Эйпен, Бельгия), арт-центре Laboral (Хихон, Испания), в Музее искусства, архитектуры и технологии MAAT (Лиссабон, Португалия) и др. Участвовала в фестивалях Ars Electronica (Линц, Австрия), Transmediale (Берлин, Германия), Mirage Festival (Лион, Франция), PIKSEL (Берген, Норвегия), Resonances (Испра, Италия).
ԱննեՄարի Մես
Արվեստագետ և հետազոտող է: Գործում է 1999թ.-ից՝ որպես անկախ պրոֆեսիոնալ արվեստագետ, ինչպես նաև մի քանի արվեստագետների կոլեկտիվների հիմնադիր և համակարգող: Նա աշխատում է օրգանապես զարգացող տարրերով՝ ստեղծելով արվեստ, որ ինքն իրեն է ստեղծվում: Նրա աշխատանքն ունի երեք հիմնական ուղղություն. 1. Ջոզեֆ Բոյսի և Fluxus շարժման ավանդույթի համաձայն և սոցիալ-էկոլոգիական խնդիրների նկատմամբ իր խորը մտահոգության շնորհիվ նա ստեղծում է արվեստի գործեր, որոնք խթանում են սոցիալական փոփոխությունները: 2. Իր նախագծերից շատերի համար նա օգտագործում է DIY բիո/տեխնոլոգիա, որը մշակում և ինտեգրում է ֆաբ լաբորատորիաների և համալսարանական հետազոտական լաբորատորիաների հետ համատեղ: 3. Նա մարտահրավեր է նետում գեղարվեստական արտահայտման սովորական ձևերին՝ համատեղելով ավանդական մեդիան՝ կենդանի օրգանիզմների (հիմնականում մեղուների, բակտերիաների և ջրիմուռների) հետ: Այս սկզբունքները մշակված են 3 երկարաժամկետ նախագծերում՝ Connected OpenGreens, Bee Agency և Lab for Form and Matter: Ապրում և աշխատում է Բրյուսելում, Բելգիա:
ԱննեՄարին եղել է միջազգային արվեստ/գիտություն ծրագրերի անդամ, գրել է հոդվածներ և ակադեմիական աշխատություններ, հրապարակել մի քանի հրապարակումներ՝ իր աշխատանքի վերաբերյալ: Նա արժանացել է մի քանի մրցանակների և հիշատակումների, այդ թվում՝ Ars Electronica-ից: Նա լայնորեն ցուցադրվել է անհատական և խմբային ցուցահանդեսներում՝ ամբողջ աշխարհով մեկ: Հիմնական թանգարանային ցուցադրությունները ներառում են BOZAR (Բրյուսել, Բելգիա), Լատվիայի արվեստի ազգային թանգարան (Ռիգա, Լատվիա), Բորխեսի մշակութային կենտրոն (Բուենոս Այրես, Արգենտինա), De Domijnen (Sittard, Նիդեռլանդներ), Գիտության և տեխնիկայի ազգային թանգարան (Միլան, Իտալիա), Museum of Tomorrow (Ռիո դե Ժանեյրո, Բրազիլիա), The Fundació Joan Miró (Բարսելոնա, Իսպանիա), HEK (Բազել, Շվեյցարիա), iMAL (Բրյուսել, Բելգիա), IKOB (Eupen, Բելգիա), Laboral ( Gijón, Իսպանիա), MAAT (Լիսաբոն, Պորտուգալիա): Փառատոնային կարևոր մասնակցությունները ներառում են Ars Electronica (Լինց, Ավստրիա), Transmediale (Բեռլին, Գերմանիա), Mirage Festival (Լիոն, Ֆրանսիա), PIKSEL (Բերգեն, Նորվեգիա), Resonances (Իսպրա, Իտալիա) փառատոները:
Олег Маленок
Инженер компьютерных сетей и телекоммуникаций, оператор дронов (BPLA), пивовар. Родился в 1986 году в Обнинске Калужской области, Россия. Работает помощником кадастрового инженера. С 2015 года Маленок обучался искусству цельнозернового пивоварения; в 2016–2018 годах работал на местных пивоварнях, набираясь опыта у специалистов международного класса; в 2019–2020 годах работал пивоваром на пивоваренном заводе «ЛаБИРинт» в г. Наро-Фоминске Московской области, Россия. Представляет напитки собственного производства на региональных и национальных фестивалях. Участник CYFEST-14: Ferment, (2021, Дартингтон, Великобритания). В настоящее время занимается изучением и селекцей штаммов культивированных дрожжей. Живет и работает в Обнинске, Россия.
Օլեգ Մալենոկ
Համակարգչային ցանցերի և հեռահաղորդակցության ինժեներ է, դրոնների օպերատոր (BPLA), գարեջուր արտադրող։ Ծնվել է 1986 թվականին Ռուսաստանի Կալուգայի մարզի Օբնինսկ քաղաքում։ Աշխատում է որպես կադաստրային ինժեների օգնական։ 2015 թվականից Մալենոկն ուսումնասիրել է հացահատիկի գարեջրագործության արվեստը, 2016–2018 թվականներին աշխատել է տեղական գարեջրի գործարաններում՝ փորձ ձեռք բերելով միջազգային կարգի մասնագետներից: 2019–2020 թվականներին աշխատել է որպես գարեջրագործ ՌԴ Մոսկվայի մարզի Նարո-Ֆոմինսկ քաղաքի LaBEERint գարեջրի գործարանում։ Տարածաշրջանային և հանրապետական փառատոներին ներկայացնում է իր իսկ
արտադրության ըմպելիքներ։ CYFEST-14: Ferment-ի մասնակից է, որն անցկացվել է Մեծ Բրիտանիայի Դարթինգթոնում 2021 թվականի աշնանը: Ներկայումս Մալենոկն ուսումնասիրում է աճեցված խմորիչների շտամների մշակումն ու ընտրությունը: Ապրում և աշխատում է Ռուսաստանի Օբնինսկ քաղաքում:
Донато Пикколо
Художник. Родился в 1976 году в Риме (Италия). Учился в Академии изящных искусств в Риме. Его искусство обращается к различным природным и эмоциональным феноменам — часто при помощи технологических и механических инструментов. Исследуя когнитивные способности человека Пикколо анализирует перцептивные аспекты мира природы. Его работы изучают природные, физические, биологические и научные явления. Большинство произведений Пикколо гибридны: они одновременно скульптуры и машины, формы и процессы. Подобное сочетание, по мнению художника, подчеркивает истинную природу «холистического искусства»: искусства, основной функцией которого является исследование «непостижимой тайны видимого мира». Пикколо участвовал в 52-й и 54-й Венецианских биеннале и выставлялся в важных музеях Италии, Европы и США, среди которых MACRO (Рим, Италия), фонд Cini (Венеция, Италия) и фонд Boghossian (Брюссель, Бельгия). Живет и работает в Риме и Милане (Италия).
Դոնատո Պիկկոլո
Արվեստագետ է: Ծնվել է 1976 թվականին Իտալիայի Հռոմ քաղաքում։ Սովորել է Հռոմի Գեղարվեստի ակադեմիայում։ Նրա արվեստը ուսումնասիրում է տարբեր բնական և զգացմունքային երևույթներ՝ տեխնոլոգիական և մեխանիկական գործիքների միջոցով: Մարդու ճանաչողական ունակությունների մանրակրկիտ ուսումնասիրության միջոցով Պիկոլոյի արվեստը վերլուծում է բնական աշխարհի ընկալողական կողմերը։ Նրա արվեստը ուսումնասիրում է բնական, ֆիզիկական, կենսաբանական և գիտական երևույթները, որոնք հիմք են հանդիսանում ապրելու՝ որպես գործիք օգտագործելով դրանց հուզական կողմը: Այս առանձնահատուկ ռեզոնանսային երևույթը հրահրելու համար արվեստագետի ստեղծագործությունների մեծ մասը միավորում է երկու փոխլրացնող և անբաժանելի կողմեր. դրանք միաժամանակ քանդակներ են և մեքենաներ, ձևեր և գործընթացներ։ Այս հիբրիդային կերպարը կազմում է «ամբողջական արվեստի» փաստացի բնույթը՝ արվեստ, որի հիմնական գործառույթն է բացահայտել «տեսանելի աշխարհի անհասկանալի առեղծվածը»։ Նա մասնակցել է Վենետիկի 52-րդ և 54-րդ բիենալեին և ցուցադրել է Իտալիայի, Եվրոպայի և ԱՄՆ-ի կարևոր թանգարաններում, այդ թվում՝ MACRO (Հռոմ, Իտալիա), Cini հիմնադրամ (Վենետիկ, Իտալիա), Boghossian Foundation (Բրյուսել, Բելգիա) և այլն։ Ապրում և աշխատում է Իտալիայի Հռոմում և Միլանում:
Мариятереза Сартори
Художник. Родилась в 1961 году в Венеции (Италия). Ключевую роль в ее исследованиях играют эмпирический научный метод и поведенческая динамика, часто во взаимосвязи с нейробиологией, а также музыка и звук во взаимосвязи с языком. Многие свои работы она создает в сотрудничестве с экспертами из различных областей: геологами, физиками-теоретиками, лингвистами, музыковедами, музыкантами, певцами, актерами, ботаниками, орнитологами. Ее произведения выставлялись в различных музеях и галереях, включая Музей Шопена (Варшава, Польша), Ikon Gallery (Бирмингем, Великобритания), Фонд Кверини-Стампалья (Венеция, Италия), Московский музей современного искусства (Россия), Палаццо Фортуни (Венеция, Италия), Музей Российской академии художеств (Санкт-Петербург, Россия), музей MACRO (Рим, Италия), Les Ateliers d’Artistes (Марсель, Франция) и другие. Живет и работает в Венеции (Италия).
mariateresasartori.it
Մարիաթերեզա Սարտորի
Արվեստագետ է: Ծնվել է 1961 թվականին Իտալիայի Վենետիկ քաղաքում։ Նրա հետազոտությունը հենվում է երեք թեմատիկ հենակետերի վրա՝ էմպիրիկ գիտական մեթոդ, վարքագծային դինամիկա՝ հաճախ կապված նեյրոգիտությունների հետ, երաժշտություն և ձայն – լեզու կապակցումներ: Սարտորին հաճախ համագործակցում է իր ուսումնասիրած տարբեր ոլորտների փորձագետների հետ՝ երկրաբաններ, տեսական ֆիզիկոսներ, լեզվաբաններ, երաժշտագետներ, երգիչներ, դերասաններ, բուսաբաններ, թռչնաբաններ: Նա ցուցադրվել է բազմաթիվ թանգարաններում և պատկերասրահներում Իտալիայում և արտերկրում, այդ թվում՝ Ստանիսլավսկու անվան էլեկտրաթատրոնում (Մոսկվա), Շոպենի թանգարանում (Վարշավա, Լեհաստան), Cairn Centre d'art -ում (Դին-լե-Բեն, Ֆրանսիա), Ikon պատկերասրահում (Բիրմինգհեմ, Մեծ Բրիտանիա): ), Fondazione Querini Stampalia-ում (Վենետիկ, Իտալիա), Մոսկվայի ժամանակակից արվեստի թանգարանում (Ռուսաստան), Palazzo Fortuny-ում (Վենեցիա, Իտալիա), Ռուսաստանի գեղարվեստի ակադեմիայի թանգարանում (Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), MACRO թանգարանում (Հռոմ, Իտալիա): ), Hangar Bicocca-ում (Միլանո), Les Ateliers d'Artistes-ում (Մարսել, Ֆրանսիա) և այլն: Ապրում և աշխատում է Իտալիայի Վենետիկ քաղաքում:
Барт Вандепут
Интермедиа художник, цифровой кочевник. Изучал изобразительное искусство (1993–1997) и графический дизайн и мультимедиа (1997–1999) в Школе искусств LUCA в Брюсселе. Барт Вандепут создает аудио- и видеоинсталляции, расширяя понимание контента, созданного человеком и/или машинами. Художник работает с противоречием, возникающим на пересечении технологического (аналогово или цифрового) и человеческого (природного), ставит под вопрос предельность вещей и мыслей. В своих инсталляциях Вандепут использует ряд мультимедийных технологий, таких как компьютеры, 3D/инфракрасные камеры, датчики и т. д. Живет и работает в Брюсселе, Бельгия.
Բարթ Վանդեփութ
Ինտերմեդիա արվեստագետ, թվային թափառաշրջիկ։ Սովորել է վիզուալ արվեստ (1993–1997) և գրաֆիկական դիզայն ու մուլտիմեդիա (1997–1999) Բրյուսելի LUCA արվեստի դպրոցում։ Բարթ Վանդեփութը ստեղծում է աուդիո/վիդեո ինստալյացիաներ՝ խորացնելու մեր կապը մարդու և (համակարգչով կառավարվող) մեքենաների կողմից ստեղծված բովանդակության հետ: Իր գեղարվեստական հետազոտության շրջանակներում նա շարժվում է մարդու (բնության) և մեքենաների (անալոգային/թվային) լարվածության դաշտում։ Նա աշխատում է թափառելով տեխնոլոգիաների և (իրական) կյանքի միջակայքում՝ հարցականի տակ դնելով իրերի և մտքերի վերջը: Իր ինստալյացիաներում նա օգտագործում է մի շարք մեդիա տեխնոլոգիաներ, ինչպիսիք են համակարգիչները, 3D/ինֆրակարմիր տեսախցիկները, սենսորները և այլն: Ապրում և աշխատում է Բրյուսելում, Բելգիա:
Группа «Куда бегут собаки»
Арт-группа, образованная в 2000 году в Екатеринбурге (Россия). Художники Влад Булатов, Наталья Грехова, Ольга Иноземцева и Алексей Корзухин создают кинетические скульптуры, объекты,инсталляции, перформансы и видео, объединяя инновационные визуальные методы с инструментами научных исследований. Они исследуют переплетения мифологического и повседневного через технологические процессы и ищут новые формы взаимодействия человека с реальностью. Многие их проекты разрабатываются в сотрудничестве с учеными или по заказу организаций, способствующих развитию науки. Группа участвовала в выставках по всему миру и различных фестивалях, среди которых Ars Electronica (Линц, Австрия), Московская биеннале современного искусства (Россия) и Уральская индустриальная биеннале современного искусства (Россия). Работы группы находятся в собраниях Третьяковской галереи (Москва, Россия), ГСЦИ (Москва, Россия), Мультимедиа-арт-музея (Москва, Россия), Музея современного искусства MuHKA (Антверпен, Бельгия) и др.
Որտեղ շներն են վազում
Արվեստագետների խումբ է, որ հիմնադրվել է 2000 թվականին Ռուսաստանի Եկատերինբուրգ քաղաքում։ Արվեստագետներ Վլադ Բուլատովը, Նատալյա Գրեխովան, Օլգա Ինոզեմցևան և Ալեքսեյ Կորզուխինը ստեղծում են կինետիկ քանդակներ, առարկաներ, ինստալացիաներ, պերֆորմանսներ և վիդեոներ՝ միավորելով նորարարական տեսողական մեթոդները գիտական հետազոտության գործիքների հետ։ Նրանք ուսումնասիրում են առասպելականի և առօրյայի միահյուսումը տեխնոլոգիական գործընթացների միջոցով և փնտրում են իրականության հետ մարդկային փոխազդեցության նոր ձևեր: Նախագծերից շատերը մշակվում են ուսանողների հետ համագործակցությամբ կամ պատվիրված են գիտության զարգացմանը նպաստող կազմակերպությունների կողմից: Խումբը մասնակցել է ցուցահանդեսների և փառատոների ամբողջ աշխարհում, այդ թվում՝ Ars Electronica (Լինց, Ավստրիա), Մոսկվայի ժամանակակից արվեստի բիենալեն (Ռուսաստան) և Ուրալի ժամանակակից արվեստի արդյունաբերական բիենալեն (Ռուսաստան): Խմբի աշխատանքները պահպանվում են Տրետյակովյան պատկերասրահում (Մոսկվա, Ռուսաստան), Ժամանակակից արվեստի ազգային կենտրոնում (NCCA, Մոսկվա, Ռուսաստան), Մուլտիմեդիա արվեստի թանգարանում (Մոսկվա, Ռուսաստան), Անտվերպենի Ժամանակակից արվեստի թանգարանում (Բելգիա) և այլուր։